Hier ben ik weer!!

Na een drukke, maar geweldig leuke en inspirerende tijd met onze 13 gasten uit Brabant, heb ik weer even tijd om mijn verhaal te doen.

Gisteren hebben we iedereen uitgezwaaid en we zijn er trots op dat alles perfect verlopen is. Omdat het de eerste keer was voor ons dat we een reis organiseerde was het toch wel spannend, maar gelukkig is iedereen met een goed gevoel naar huis gegaan en hadden we een fantastische groep mensen hier. De reis heeft op iedereen heel veel indruk gemaakt en we hebben hen veel van Gambia kunnen laten zien. Vooral het bezoek aan een klein Fula dorp in het binnenland en het bezoek aan de school in Jakaba was een topdag. Geweldig hoe de mensen ons daar ontvangen en hoe ze omgaan met de hulp die we bieden. Als afsluiting hadden we een programma op het Jongerenproject wat ook een fantastische voorstelling was. De karateclub gaf een presentatie, een theatergroep gaf een voorstelling en als afsluiting een geweldig optreden van "one men four drums".

En nu weer verder. Morgen ontvang ik twee studenten die voor 3 maanden een afstudeeropdracht hebben op het jongerencentrum en zaterdag komen er vrienden uit Friesland voor twee weken logeren. Ook zit Go4Africa weer in de lucht, die over een week of 4 alweer hier zijn. Komende week komt de container binnen en zal Alhagie daar weer druk mee zijn.
Ook de spullen die wij in November hebben opgestuurd zijn in goede orde angekomen.
Gisteren en vandaag is Alhagie met een heel team bezig geweest om alles uit te zoeken. Komende dagen zullen een aantal voetbalteams de kleding die we gekregen hebben van VV Sparta 25 uit Beek en Donk op komen halen. De computers zijn al op hun plaats en een aantal andere spullen zijn al verdeeld. Prachtig spul deze keer, bijna alles nieuw.

Vanavond ga ik op bezoek bij Eefje en Franco. Eefje moet zaterdag alweer terug en gezien ik vanaf morgen weer mensen krijg heb ik vanavond nog even tijd om bij te kletsen. Eefje heeft een week of twee geleden een heel klein hondje gevonden langs de kant van de weg, misschien nog maar een week of 4 oud. Ze is hem met babyvoeding groot aan het brengen. Hij doet het goed nu en zijn naam is Sammie. Ze zal het hondje ook gaan missen denk ik.

Verder zijn we bezig met een groep vrouwen uit Tanji die babyvoeding en zeep maken.
We willen hen een ruimte aan bieden in het Jongerencentrum. Vorige week zijn we bij een demonstratie van hen geweest en het is echt fantastisch wat ze doen.
Ook heeft zich een theatergroep aangemeld die jongeren bewustwording bij willen brengen aan de hand van theaterspel.
Daarnaast heeft de scouting uit Sanyang en Gunjur gevraagd of ze het jongerencentrum mogen gebruiken om jongeren te trainen in het maken van muziek voor een drumband. Afgelopen weekend hebben ze met zo'n 50 jongelui gelogeerd in het centrum. Het hele gebouw stond vol tenten. Dit zijn dezelfde mensen die op Eefje en Franco's bruiloft hebben gespeeld. We denken dat dit alles een goede aanwinst is voor het centrum.

Even geen tijd!!!

Sorry, alle lieve mensen die mijn blog volgen, maar gezien we morgen 13 gasten ontvangen en het al de hele week druk is geweest met alle voorbereidingen en nasleep van de bruiloft van Franco en Eefje heb ik de komende 10 dagen geen tijd om verslag te doen van mijn belevenissen in Gambia. Hopelijk breken er in Februari weer wat rustigere tijden aan.

De bruiloft was overweldigend en ontzettend druk bezocht en hopelijk kunnen jullie allemaal de TV opname zien die uitgezonden word in April van dit jaar op Net 5.

Tot later!!!!

Morgen is het zover!

Vorige week zaterdag is Eefje aangekomen in Gambia, net iets na het TV team uit Nederland wat die nacht ervoor was gearriveerd. 's Middags om een uur of een vertrekken we na een intervieuw met Franco met TV team naar het vleigveld om de aankomst van Eefje te filmen. De aanwezigheid van hen maakt het allemaal nog meer bijzonder. Het weerzien van Eefje en Franco was hartverwarmend en met het team vertrokken we weer in de richting van Tanji. De cameraman en regisseur zijn erg aardig en je voelt je meteen op je gemak bij hen. De hele week zijn Franco, Eefje, Alhagie en ik door hen gevolgd. Ze hebben ons allemaal uitgebreid geintervieuwd en gevolgd bij alle voorbereidingen voor de trouwerij. Alhagie en ik hadden een afspraak in Senegambia met een artiest die komt spelen op de trouwdag en ook hierbij wilden ze aanwezig zijn. Dus wij met team achterin de auto richting Senegambia. We kregen een micorfoontje op en moesten uit de auto stappen terwijl hun filmden. Dan moesten Alhagie en ik in gesprek met elkaar naar de artiest lopen die langs het strand in de duinen zat te trommelen. Een hele mooie man en prachtig uitgedost en apart om te zien. We moesten met hem praten over zijn muziek en over wat hij wil gaan spelen tijdens de trouwerij. Daarna hebben we met zijn allen nog even op het strand zitten bijpraten onder het genot van een fruitdrankje.
Dinsdag hadden Franco en Eefje een dagje vrij af en ben ik met hen naar het mooie strand geweest in Sanyang. Lekker relaxed die dag.
Woensdag kwam de familie aan van Eefje met 13 mensen, dus wij weer met TV team naar het vliegveld. Eefje, Franco en het TV team hadden zich verderop opgesteld want het moest een verassing voor de familie zijn dat hun aanwezig waren. Ook Nellie, mijn vriendin, Jan, Hannie, Loek en Yvonne kwamen aan. Leuk om hen allemaal weer te zien!
Afgelopen donderdag kwam de familie van Eefje naar Tanji om de kleding die gemaakt moet worden voor de trouwdag op te laten meten bij Taffa. Dat had nogal wat tijd nodig natuurlijk. Daarna heeft de hele familie Franco's compound en onze compound bezocht, waarna we met zijn allen naar het jongerencentrum zijn gegaan en naar het strand. Dit laatste maakte nogal wat indruk op de meeste van hen.
Nu de laatste dag voor de trouwerij aangebroken is, is iedereen in rep en roer. Het eten is ingeslagen, vrijwilligers besproken voor het bereiden van de maaltijden, de (trouw)auto is schoongemaakt, de stoelen geregeld, de bands en de DJ geregeld. De kleding is klaar. De kosten voor de wettelijke trouwerij voldaan, de Imman besproken voor de traditionele trouwerij, een aantal mensen uit Jakaba zijn al over of komen nog over vanavond. Ons huis zit zo vol dat er zelfs mensen slapen in de huiskamer.
En dan morgen de grote dag!!!!!!

Vrijdagavond ben ik en Nellie met het hele team van het jongerenproject uit geweest naar Senegambia. Was erg leuk en gezellig en dan vooral het zien van de dankbare gezichten van het team. Vooral Alfunesnie (watchmen) die beweerde maar 1 x per jaar vlees te kunnen eten, en dat is tijdens ons jaarlijkse avondje uit. De rest van het jaar fish, fish, fish......
Na nog even gedanst te hebben bij Ali Baba zijn we nog voor een uurtje naar Chossaan geweest. Daar kijk je soms je ogen uit naar allerlei Europesche types die denken de blits te maken in Gambia.
Zaterdagmorgen hebben we met zijn allen een vergadering gehad. Belangrijk natuurlijk omdat nu ook Nellie erbij kon zijn.

Voorbereidingen bruiloft

Zoals de meeste waarschijnlijk wel weten gaat Franco trouwen met Eefje op 16 Januari a.s. De voorbereidingen zijn in volle gang. Omdat het traditie is hier dat familieleden, vrienden en kennissen dezelfde kleding dragen op de trouwdag is de stof die hiervoor aangeschaft was al uitverkocht. Vele meters zijn al geknipt en genaaid en noodgedwongen is de kleur van de stof al veranderd, maar nog wel met hetzelfde patroon. De familie van Eefje moet nog komen a.s. woensdag met 13 mensen, en ook voor hen moet allemaal nog kleding worden gemaakt. Ik vraag me af of dat gaat lukken want de kleermaker heeft maar 4 dagen de tijd voor de trouwerij en dan moet het af zijn. Eefje en Franco zullen s'morgens trouwen voor de wet in Banjul en vandaar gaan we met zijn allen naar Franco's compound voor de traditionele wedding, waarna een lunch zal zijn. Later op de middag gaan we naar het Youth Center en heeft Alhagie een Gambiaanse groep geregeld met traditionele instrumenten, een zangeres en twee danseressen waarna nog een avond vol disco muziek zal volgen door Alu B. Verder heeft Alhagie voor nog meer verassingen gezorgd, maar dat kan ik nog niet verklappen. Al bij al zal het een leuke maar ook heel vermoeiende dag worden en iedereen kijkt er nu al naar uit.

Gisterochtend werd ik gebeld door de Nederlandse TV met de vraag of we ervoor kunnen zorgen dat er op het vliegveld gefilmd mag worden. Alhagie en ik zijn daarop naar het vliegveld gereden en hebben met de direkteur gesproken, die zonder meer toestemming verleend. We kregen een paar formulieren mee die ingevuld moesten worden en met de vraag om kopieen te maken van onze paspoorten. Omdat we de paspoorten van de cameraman en de regisseur die komende nacht aankomen in Banjul niet in bezit hadden heb ik weer contact opgenomen met SNP Media in Amsterdam en gevraagd om een kopie per mail toe te sturen. Laat op de middag had ik ze al in bezit en konden we vandaag terug naar het vliegveld om een bewijs van toestemming te krijgen. Werd allemaal keurig geregeld voor ons, al duurde het wat lang, want er moest op vrijdagmiddag eerst tijd gemaakt worden tussendoor om te bidden.

Ook word mij gevraagd om iets te vertellen voor de camera over hoe ik ertoe gekomen ben om Eefje en Franco aan te melden voor het programma "Trouwen in het buitenland". Dit zal morgen gebeuren, want om 12 uur komen ze naar Franco's compound voor een intervieuw met hem en mij. Ben benieuwd!
Daarna gaan we gezamelijk met cameraman en regisseur naar het vliegveld om Eefje te verwelkomen.

Ook Nellie Lemmens mijn vriendin komt a.s woensdag naar Gambia, waar ik erg naar uitkijk. Ook zij zal aanwezig zijn op de bruiloft en verder wil ik haar laten zien hie het eraan toe gaat op het Youth Center en gaan we samen met het personeel uit eten.

Verder heb ik de afgelopen week niet zoveel bijzonders gedaan. Veel relaxed en geslapen. Ik slaap hier als een os, mits de generator niet ronkt. Soms wel 12 uur achter elkaar.
Ik geniet er nog maar even van want het zal hier snel drukker worden en kom ik niet meer toe aan rust. Alhagie en ik zijn nog wel met een man uit Kunting meegereden die een school aan het bouwen is in Madiana. Bij de school is ook een moskee gebouwd. De school bestaat uit 6 klaslokalen maar er staat niets binnen. Er wordt les gegeven aan 60 kinderen, zonder ook maar iets van materiaal. Niet te geloven hoe ze kinderen op deze manier iets bij kunnen brengen. De man die de school gebouwd heeft, heeft voorheen les gegeven aan een andere man die door de kansen die hij hierdoor gekregen heeft rijk is geworden. Deze man wilde iets terug doen en heeft een groot stuk land aangekocht van 100 x 200 meter om een school op te bouwen. Alleen nu is het geld op en is er verder niets en wachten ze op support van een andere sponsor.

Oud en Nieuw

In de ochtend van oudjaarsdag komt Lamin me bezoeken. Lamin is de zoon van Genebar die batikkleding maakt en een winkeltje heeft in het dorp. Vorig jaar hoorde ik dat Lamin psychisch ziek was en naar een marabout in Senegal gebracht was voor een behandeling. Een paar dagen geleden ontmoette ik hem weer en was blij hem gezond weer terug te zien. Lamin heeft dezelfde leeftijd als mijn zoon Alexander en trok zo nu en dan wel eens met Alexander op hoewel hij voorheen erg stil was. Ik was verbaasd over de verandering, want hij vertelde me honderduit over zijn ziekte en de redenen hiervan. Lamin is al heel jong, zoals zovele kinderen in Gambia door zijn vader in de steek gelaten. Zijn moeder die ook vrij labiel is heeft hem alleen op moeten voeden en vaak werd hij ondergebracht bij familieleden omdat zijn moeder geld moest verdienen. Zijn vader hield er allerlei relaties op na met vrouwen en die zwanger van hem raakte. Zijn moeder heeft ook verschillende relaties achter de rug, maar heeft naar mijn inzicht nu wel een aardige man. Lamin heeft veel geleden onder de omstandigheden, waarbij hij ook nog haast niemand kon vertrouwen in zijn jonge leven. Dit allemaal gaf hem totaal geen houvast, waardoor hij een jaar geleden flipte en voor een behandeling een tijd lang in Casamas heeft moeten doorbrengen. Kortom het was een heel openhartig gesprek en ik voelde me enigszinds vereerd dat hij me in vertrouwen nam, want dit soort verhalen kun je hier haast aan niemand kwijt. Hij studeert elektrotechniek aan het GTTI en heeft voorheen mobieltjes gerepareerd, maar zijn gereedschap is weg geraakt. Ik heb hem voorgesteld om te zien of we via Gered Gereedschap in Nederland wat nieuw gereedschap kunnen krijgen en voor onderdelen was hij op zoek naar kapotte mobieltjes. Dus heeft iemand nog mobieltjes liggen die kapot zijn, deze zijn welkom bij ons.

In de middag komt een jeugdvriend van Franco langs, die schoenen verkoopt in Serekunda, maar de zaken gaan slecht. Hij heeft een huurachterstand van twee maanden en komt Alhagie vragen om hulp.
Maar ook Alhagie kan hem nu niet helpen, dus gaat hij zonder iets terug naar huis.En zo stapelen de problemen zich op hier. Soms staat het huilen me nader dan het lachen, als je de blik van sommige jonge mensen hier ziet. Zo zonder enige hoop, zo verdrietig, zo moedeloos, zo...........

Later op de middag vraagt Alhagie me met hem mee te gaan. Ik vraag hem waarheen, maar hij geeft geen antwoord, dus wacht ik maar af. We rijden naar het zuiden langs de kustweg en ik krijg het vermoeden dat hij me wil meenemen naar het strand in Sanyang. En ja hoor, we slaan rechtsaf en na de lange hobbelige weg parkeert hij de auto net voor het strand. Hij wil er ook even uit om alle verhalen en moeilijkheden het hoofd te bieden. Vandaag heeft hij alweer een begrafenis van een jonge vrouw van 29 jaar vlak bij Kairoh Garden achter de rug. Hij zegt te willen wandelen om de zonsondergang te zien, maar jammer genoeg teveel wolken vandaag. Ondanks dat is het toch heel fijn om even alleen met hem te zijn in alle rust en de geluiden van de zee, doen de rest. Even later wordt het donker en srijken we even neer in het nog warme zand. Terwijl ik omhoog kijk zie ik tussen de vele sterren de halve maan recht boven ons staan. Na een kleine twee uur bereiken we de auto weer en rijden we naar huis. Onderweg wat vlees gekocht voor oudejaarsavond. In de middag had ik al wat frisdrank en cake gekcoht voor iedereen. We wilden deze avond gewoon thuisblijven met alle vrienden en bekenden die bij ons aanwezig waren. Zo zaten we laat op de avond met 13 mensen rond het kampvuur gewoon wat te kletsen, onder het genot van een drankje. Heel simpel allemaal maar wel leuk en gezellig. Alhagie was op de bank in slaap gevallen en hebben we hem maar gelaten. Om 12 uur heb ik op zijn Hollands iedereen omhelst en gelukkig nieuwjaar gewenst. Hier gaat dat veel nuchterder. Er wordt niet eens op de klok gelet en veel later komt iemand erachter dat het nu toch wel nieuwjaar moet zijn en zegt iedereen "Happy Newyear" tegen elkaar. Geen vuurwerk, geen omhelzingen, verder niets. Alleen in Senegambia kun je het vuurwerk bewonderen, maar verder is het in Gambia heel stil. Even later ben ik naar binnen gegaan en heb ik Paul de Leeuw zitten kijken. Grappig is dat, Alhagie kan hier Nederland ontvangen en kijk ik regelmatig naar het nieuws of Paul en Witteman.

De volgende dag hoorde ik van iedereen dat ze het zo gezellig vonden die nacht. Hoe simpel kan een beetje geluk zijn voor de meeste mensen hier.