Op heterdaad betrapt!

Een kleine week niet geschreven maar weer vanalles gebeurt. Ja, dat is het leven in Gambia.
Vorige week kregen we in de ochtend een telefoontje dat Franco een ongeluk had gehad bij Ghanatown.
Alhagie moest komen en ja hoor de auto zat aan de voorkant helemaal in elkaar. Franco was aan het inhalen toen de auto die hij passeerde plotseling linksaf sloeg en op hem inreed, zonder richting aan te geven. Alle twee de auto´s flink beschadigd waarvan die van Franco het meest. De vrouw die in de andere auto zat had pijn in haar nek, waarmee eerst naar het ziekenhuis gegaan moest worden. Gelukkig bleek dat allemaal mee te vallen en dank zij God is Franco er ook heelhuids vanaf gekomen. Uiteindelijk bepaalde de politie dat Franco fout was en moest hij voor alle kosten opdraaiien om de andere auto weer te laten repareren. In Nederland denk ik dat de linksafslaande auto fout was geweest want die moet ten eerste richting aangeven en in zijn spiegel kijken, maar hier blijken andere regels te gelden. Nu zit de auto van Franco dus voor de derde keer helemaal in elkaar en gaat het heel wat geld kosten om hem te laten repareren.

Zaterdagmiddag kwam er een vriend van JJ bij ons op bezoek. Hij kwam naar me toe om me te begroeten, maar omdat ik een serieus vermoeden had dat hij afgelopen weken spullen bij ons gestolen had kon ik niet erg hartelijk tegen hem zijn. Ik voelde tevens mijn hart bonken van boosheid, maar bewijzen kun je het niet. Een paar weken geleden zijn er bij ons drie paar voetbal/sportschoenen gestolen en een sportbroek. Het toeval wilde dat dit elke keer was gebeurd als hij bij ons op bezoek was geweest. Omdat hij laatst ook een paar tassen meegenomen had bij het uitladen van de container, verdacht ik hem ervan dat hij degene was die spullen stal van onze compound. Op een gegeven moment zag ik hem alleen zitten bij het kantoortje van Go4Africa op onze compound en stond de deur hiervan open. Ik ging naar Alhagie, die in overleg was met het Go4Africa team en vroeg hem om de sleutel om het kantoor af te sluiten.
Op het moment dat ik daar arriveerde was hij weg, maar zaten alle andere jongens daar die achter ons huis op een kamer slapen. Ik vroeg hen waar het vriendje van JJ was en ze vertelden me dat hij naar achteren was gelopen. Ik denk, he, naar achteren gelopen, wat doet hij daar terwijl daar niemand is? Dus loop ik ook naar achteren, en doe het gordijn wat voor de deur hangt open en wat zie ik daar; hij is net een jas van JJ van de muur af aan het halen die hij mee wil nemen als nieuwe buit. Als ik binnen kom schrikt hij hevig natuurlijk want hij had me daar niet verwacht en ik vraag hem gelijk met mijn vinger wijzend naar de uitgang om de compound te verlaten.
Ook ik loop langs de andere kant van het huis naar voren om te zien of hij weg is, maar hij staat nog bij de poort te dribbelen. Ik vraag hem nog een keer om weg te gaan, maar dan zegt hij Alhagie al langer te kennen dan ik. Ik zeg dat kan wel zo zijn, maar de blitse schoenen die je aan hebt heb je vast gekocht van het geld van de verkoop van de gestolen goederen. Nee, dat was niet waar natuurlijk. Hoe brutaal kun je zijn om dan nog steeds onschuldig te willen overkomen. Nogmaals heb ik gezegd hem niet meer te willen zien, waarop hij de compound verlaat. Hopelijk voorgoed, want dit kunnen we niet accepteren. Na het voorval ben ik even de held op onze compound, en al snel gaat het verhaal rond in de buurt over hie moedig ik ben geweest. Voor mij heel normaal om een dief weg te sturen die spullen van je steelt.