Kerstmis in Gambia

De dag voor kerst heb ik samen met Kawsu en Barbara, Banna opgezocht in de gevangenis van Banjul. Eerst een half uur gewacht in een vies en veel te kleine ruimte met zo'n 20 mensen en meer dan 100 vliegen. Na een half uur mochten we het terrein van de gevangenis op en daar zat Banna te wachten samen met een bewaker in een nog kleinere ruimte. Banna was zo blij me te zien. Hij vertelde dat de zaak op 13 Januari opnieuw voorkomt bij de rechtbank. Hij zag er verder gezond uit deze keer, veel beter dan de laatste keer, vorg jaar in Januari toen ik hem opgezocht heb in de gevangenis van Georgetown. Ik heb hem beloofd bij de rechtzaak aanwezig te zijn. Wat erg dat Banna samen met 5 anderen al 1,5 jaar vast zit zonder enig bewijs tegen hen. Een deel van hun leven wordt op deze manier van hun afgenomen. We hopen op een goede afloop in januari.

Eerste kerstdag zijn we s'avonds uit gaan eten in het Senegamiba gebied. Ik samen emt Alhagie en Alexander met ons buurmeisje Ami, waaraan hij in de avonduren comuterlessen geeft. Na het etentje zijn we naar Greenpark (overdag een attractiepark voor kinderen) gegaan, waar een concert werd gegeven door diverse artiesten. Na een half uurtje hebben Alhagie en ik de jongelui alleen gelaten en zijn een strandwandeling gaan maken midden in de nacht. Dat was genieten van het maanlicht wat op de golven weerspiegelde en het geluid van de nachtdieren en de zee.
Nadat we Alexander en Ami weer gevonden hadden, kreeg Alhagie een telefoontje van Bakeba, dat Bilaly, de rastajongen die op Kairoh Garden werkt, opgepakt was door de politie en de nacht in de cel van het politie buro in Tanji door moest brengen.
We zijn gelijk naar de auto gelopen en naar het politieburo gereden, waar Alhagie na 10 minuten naar nuiten kwam samen met Bilaly. Hij was opgepakt omdat er sinds kort een nieuwe wetgeving is in Gambia. Alle buitenlanders, Bilaly komt van Senegal, moeten een verblijfvergunning hebben. Velen hebben dat nog niet en de politie houdt een soort razzia's, waarbij iedereen die geen vergunning heeft opgepakt wordt. Vorige week zijn er tientallen mensen opgepakt op het strand van Tanji.
Bilaly was zo blij dat hij met Alhagie mee terug naar Kairoh Garden kon gaan. Hij wist niet hoe ons te bedanken. Ik had het gevoel dat we met kerst in elk geval iets goeds gedaan hadden voor een ander, door hem de vrijheid terug te geven.

2e Kerstdag was ook heel bijzonder. Seydekan, die uitgenodigd was door Jan Huizinga in Nederland heeft sinds hij terug is in Gambia, een organisatie opgezet waarbij jongelui uit het dorp Farato hun mankracht inzetten om anderen te helpen. Hij heeft in twee maanden al 340 leden. Elk weekend zetten ze zich in voor een goed doel. Vandaag zouden ze met zo'n 50 mensen naar Tanji komen om de weg van Kairoh Garden naar de compound van Alhagie schoon te maken van onkruid. s'Morgens is Alhagie, Bakebah en Franco vertrokken met een vrachtwagen en een bus om al deze mensen op te halen. Ik ben met de vrouwen uit de buurt gaan koken voor al deze mensen.
We wilden niet dat deze mensen weer met een lege maag moesten vertrekken. Achteraf maar goed ook, maar dat wisten we toen nog niet. Rond elf uur arriveerde de hele ploeg. Ze hadden zelf muziekanten meegebracht, die voorop liepen met trommels en de anderen volgenden met kapmessen en ander tuingereedschap wat ik nog nooit eerder heb gezien. Na ongeveer anderhalf uur was de weg helemaal schoongemaakt en kwamen ze aan bij de compound waar ik aan het koken was. Ze vroegen of we met hen wilden dansen op hun trommelmuziek. Ik ben daar natuurlijk we voor te vinden en heb samen met een muziekant temidden van de groep gedanst. Alexander heeft deze dag een film gemaakt van de hele happening. Na een tijdje was het eten klaar en heeft iedereen op de ompound van Alhagie van een heerlijke lunch genoten. Rijst, tomaten, uien, zoete aardappelen, kruiden en natuurlijk verse vis uit Tanji. Na de lunch was er nog een toespraak voor iedereen van Seydekan en Alhagie, en toen kon de hele groep vertrekken. Maar dat ging niet zomaar. De truck wilde niet meer starten waar ongeveer 30 mensen in vervoerd moesten worden. Seydekan die echter automonteur is
was al vertrokken en ik heb hem gebeld met de vraag om terug te komen. Het duurde ongeveer een uur voordat de auto weer kon rijden. Iedereen natuurlijk blij dat ze eindelijk konden vertrekken, maar in de buurt van Ghanatown kreeg de auto weer problemen. Uiteindelijk arriveerde de auto in de buurt van het vliegveld waar hij dus echt niet meer verder kon. Alle mensen zijn toen met bushtaxi's naar huis gebracht. De truck is naar Kairoh Garden gesleept. Jammer voor al deze mensen die zo'n goed werk verzetten dat het op deze manier moest eindigen, maar dat blijkt hier normaal te zijn. Niemand die zich daar druk over maakt.

Vandaag, maandag, moesten we een interview geven voor GRTS, de Gambiaanse televiesie zender. Vanmorgen arriveerden ze met 4 mensen, een microfoon en een grote TV camera op onze compound. Alhagie wil het werk van FFYP, Go for Africa en Kunna Foundation promoten. Ook Seydekan was aanwezig vanmorgen voor het geven van een interview.
Er werd eerst doorgesproken wat er zou gebeuren en wat we ongeveer zouden moeten vertellen. Daarna werd er buiten gefilmd. Eerst moesten Alhagie en ik plaatsnemen op een stoel en ons verhaal vertellen. Daarna was Seydekan, Baks en Franco aan de beurt.
Al bij al duurde het een hele tijd en in vergelijking met Nederland gaat alles er hier nogal amateuristisch aan toe. Grappig was ook dat Franco een mooi verhaal zat te vertellen over wat voor mooie dingen hij allemaal doet in Gambia terwijl er op het T-shirt wat hij droeg stond; Fucking Criminal. Hij moest er heel erg om lachen nadien, want hij had het helemaal niet in de gaten.
Na de intervieuws zijn we met de camaraploeg naar Kairoh Garden gereden om daar de auto's van Go fr Africa te filmen en ook naar het Jongerenproject wat nu prachtig geschilderd is en bijna klaar is. Boven het podium is de Nederlandse vlag geschilderd en de bar is beschilderd met de Gambiaanse vlag.
Waarschijnlijk gaan we het centrum op 6 Februari officieel openen.

Dit waren denk ik wel weer de belangrijkste gebeurtenissen van afgelopen dagen.
Wie weet wat ik volgende week weer te vertellen heb. Elke dag is hier anders en je weet s'morgens nooit waar je s'avonds zal eindigen.
Groetjes voor iedereen en tot volgend jaar!
Een gezellig oud en nieuw!

We zijn ondertussen al goed gewend hier. Elke dag opnieuw is een verassing en ontmoeten we nieuwe mensen. s'Morgens maak ik het huis schoon en slaapt de rest uit. Pas rond de middag begint het leven hier in dit huis. Vaak midden in de nacht zijn er nog afspraken met mensen of blijven de dagelijkse bezoekers tot 2 uur zitten om TV te kijken. Veel Nigeriaanse films of muziek DVD's.
Het jongerenproject begint nu op te schieten. Gisteren hebben we info ingewonnen bij een paar providers. Internet is hier erg duur. We hebben nu besloten om te starten met 2 of 3 computers op internet en de andere 7 of 8 te gebruiken voor lessen. De mensen in het dorp Tanji hebben maar weinig kennis van computers. Alexander geeft elke avond les aan Ami, ons buurmeisje van 20 jaar oud en aan Franco. Ook hebben we gisteren samen met Franco zijn computeropleiding in Brufut bezocht. We ontmoeten daar een erg enthousiaste mevrouw uit Engeland van 70 jaar oud die een paar jaar geleden een opleidingscentrum heeft opgezet.

Na de middag als de zon wat lager staat wandelen we vaak naar Kairoh Garden of naar Franco's compound om even te kletsen met de jongens daar.
Bij Franco worden de huisjes die hij aan het bouwen is nu erg mooi. A.s. vrijdag krijgt hij zijn eerste gast uit Engeland en 1 kamer moet nu dus snel klaar.

Nu kerst in aantocht is zien we langs de wegen regelmatig Gambianen lopen met kunstkerstbomen vol met kitscherige ballen. Dit is het enige wat we ervaren hier dat het bijna kerst is. Vreemd is dat, hier zitten we volop in de zomer en in Nederland ligt sneeuw hoorden we afgelopen week. Alhagie heeft ons beloofd dat we met kerst iets leuks gaan doen. Er blijkt die dag ook vuurwerk te zijn waar we gaan kijken.
We zijn benieuwd hoe het is om kerst hier te ervaren.

We wensen iedereen fijne kerstdagen toe en hoop volgende week weer een berichtje te kunnen plaatsen.

Eindelijk in Gambia!

Daar zijn we dan! Alweer bijna een week zijn we hier in Gambia. Het weer is prachtig, veel beter dan in Nederland, dus daar genieten we elke dag van.
We logeren in een heel mooi huis. Echt boven verwachting. Ik begrijp nog steeds niet hoe Alhagie het voor elkaar gekregen heeft. Heel wat beter dan op Kairoh Garden allemaal. Ik kan zelf koken en vandaag kwam de vrouw van de timmerman de was voor ons doen. Wat een verwennerij.
De hele dag komen er mensen af en aanlopen, je bent geen moment alleen. Heel gezellig allemaal, maar soms vooral in de avond ben ik wel eens moe en ga ik een uurtje lezen op mijn kamer. Verder proberen Alexander en ik zoveel mogelijk onze eigen gang te gaan. We bezoeken mensen in de buurt, lopen naar Franco's compound of naar Kairoh Garden. We leren elke dag meer over het leven van deze prachtige mensen!
De timmerman, drie compounds verder is op dit moment bezig met het maken van het blad voor de bar in het Jongerencentrum. De onderkant van de bar is al gemetselt en de muren van de grote zaal zijn mooi geschilderd in verschillende kleuren.
We weten alleen nog steeds niet goed wat te doen met de internetverbinding voor de computerruimte. We hebben contact opgenomen met Sander van Nice International en die heeft ons wat opties gegeven.

We zijn vandaag voor het eerst zelf op stap. Het rijden met de auto ging allemaal oke, alleen worden we constant lastig gevallen door mensen die allemaal iets van ons willen, maar we leren daar steeds beter mee om te gaan. Vanmorgen was ik heel erg boos op een jongetje die heel brutaal was en ik heb hem eens goed gezegd wat ik ervan vond. Het was meteen over. Soms moet je erg hard zijn hier voordat ze begrijpen dat je het meent.

Verder hebben we het erg naar onze zin. We genieten volop en leren veel over de cultuur hier. Soms realiseer ik me dat we in Nederland denken in een bepaald kader zoals we dat geleerd hebben in de loop van ons leven en je hebt meestal niet in de gaten dat je dingen ook vanuit een ander gezichtspunt kunt bekijken. Je manier van denken wordt breder als je je inleeft in een andere cultuur.

Ook komen er alke dag mensen naar ons toe die vragen om hulp. Gisteren waren er mensen die weeskinderen in Serekunda helpen en vroegen om support. De dag ervoor was er een vrouw uit Tanji die met zo'n 100 vrouwen groenten willen verbouwen om zo wat te kunnen verdienen en vroegen om een stukje grond. Maar hoe kunnen we al deze mensen helpen??? Zelfs al heb je 10 miljoen hier dan nog zou het binnen een week op kunnen zijn, zoveel hulp is er nodig op alle gebieden.
Ik weet soms niet hoe heirmee om te gaan. Alhagie gaf me het advies gewoon te luisteren en te zeggen dat het prachtig is wat ze doen en dan te vertellen dat we erover na zullen denken. Zo hebben ze niet het gevoel afgewezen te worden en geef je ze hoop. Wij moeten ons als FFYP blijven concentreren op de dingen die we al doen om dat goed en volledig uit te voeren.

Groetjes voor iedereen van Alexander en mijzelf voor wie dit leest en misschien als we verbinding kunnen krijgen volgende week weer een nieuw bericht!

Nog twee dagen!

Vandaag, woensdag, heb ik mijn hondje Angelo weggebracht wat ik toch wel erg moeilijk vond. 5 Jaar geleden heb ik hem uit het asiel gehaald. Hij had daarvoor 5 maanden rondgezworven in Roemenie en is toen erg ziek en vermagerd, opgevangen in een opvangcentrum aldaar. Na een lange autoreis is hij in Nederland in het asiel terecht gekomen. Toen hij bij ons kwam was hij nog niet helemaal in orde maar na een goede verzorging is hij er weer helemaal bovenop gekomen.
Nu moest ik hem dus weer wegbrengen, want meenemen is geen optie. In Gambia worden honden met stenen nagegooid en vele honden zijn ziek. Gelukkig heb ik via een stichting een tijdelijk opvangadres gevonden bij Ellen en Theo in Rijswijk. Mensen met een hart van goud die zich inzetten voor tijdelijke opvang van huisdieren waarvoor door omstandigheden niet meer gezorgd kan worden.
Ik ben heel blij met dit adres, en zou er niet aan moeten denken dat ik Angelo weer terug had moeten brengen naar een asiel. Dit hondje verdiend echt beter.
Bedankt Ellen en Theo voor wat jullie doen!!! Jullie maken het voor mij mogelijk om te doen waar mijn hart ligt.

Naar onze caravan!

Afgelopen weekend zijn we verhuisd naar onze caravan in Sterksel. Nog even voor twee weken, dan vertrekken we naar Gambia om daarna hier weer terug te komen.
Het ziet er nu gezellig uit en we hebben wonder boven wonder al onze spulletjes een plaats kunnen geven. Ik denk zeker als het in het voorjaar weer mooi weer gaat worden dat we hier een mooie plek hebben gevonden. Midden in het bos aan de rand van de Strabrechtse heide en niet al te ver van Heeze waar ook een treinverbinding is en op een 10 km van de snelweg verwijderd.
Afgelopen maandag hebben we de opbrengst van de vastenactie Someren ontvangen, zodat we verder kunnen met het jongerenproject in Tanji, Gambia. Alexander zal de computerruimte op gaan starten en na het schilderen van de recreatiezaal en het aanbrengen van de bar, zullen we in Februari 2010, als ook Toon, Nellie en Sebastiaan aanwezig zijn in Gambia, het jongerenproject officieel gaan openen. We zijn heel benieuwd allemaal!!!!
Nog maar een week en dan kunnen we inpakken.