Eindelijk in Gambia!

Daar zijn we dan! Alweer bijna een week zijn we hier in Gambia. Het weer is prachtig, veel beter dan in Nederland, dus daar genieten we elke dag van.
We logeren in een heel mooi huis. Echt boven verwachting. Ik begrijp nog steeds niet hoe Alhagie het voor elkaar gekregen heeft. Heel wat beter dan op Kairoh Garden allemaal. Ik kan zelf koken en vandaag kwam de vrouw van de timmerman de was voor ons doen. Wat een verwennerij.
De hele dag komen er mensen af en aanlopen, je bent geen moment alleen. Heel gezellig allemaal, maar soms vooral in de avond ben ik wel eens moe en ga ik een uurtje lezen op mijn kamer. Verder proberen Alexander en ik zoveel mogelijk onze eigen gang te gaan. We bezoeken mensen in de buurt, lopen naar Franco's compound of naar Kairoh Garden. We leren elke dag meer over het leven van deze prachtige mensen!
De timmerman, drie compounds verder is op dit moment bezig met het maken van het blad voor de bar in het Jongerencentrum. De onderkant van de bar is al gemetselt en de muren van de grote zaal zijn mooi geschilderd in verschillende kleuren.
We weten alleen nog steeds niet goed wat te doen met de internetverbinding voor de computerruimte. We hebben contact opgenomen met Sander van Nice International en die heeft ons wat opties gegeven.

We zijn vandaag voor het eerst zelf op stap. Het rijden met de auto ging allemaal oke, alleen worden we constant lastig gevallen door mensen die allemaal iets van ons willen, maar we leren daar steeds beter mee om te gaan. Vanmorgen was ik heel erg boos op een jongetje die heel brutaal was en ik heb hem eens goed gezegd wat ik ervan vond. Het was meteen over. Soms moet je erg hard zijn hier voordat ze begrijpen dat je het meent.

Verder hebben we het erg naar onze zin. We genieten volop en leren veel over de cultuur hier. Soms realiseer ik me dat we in Nederland denken in een bepaald kader zoals we dat geleerd hebben in de loop van ons leven en je hebt meestal niet in de gaten dat je dingen ook vanuit een ander gezichtspunt kunt bekijken. Je manier van denken wordt breder als je je inleeft in een andere cultuur.

Ook komen er alke dag mensen naar ons toe die vragen om hulp. Gisteren waren er mensen die weeskinderen in Serekunda helpen en vroegen om support. De dag ervoor was er een vrouw uit Tanji die met zo'n 100 vrouwen groenten willen verbouwen om zo wat te kunnen verdienen en vroegen om een stukje grond. Maar hoe kunnen we al deze mensen helpen??? Zelfs al heb je 10 miljoen hier dan nog zou het binnen een week op kunnen zijn, zoveel hulp is er nodig op alle gebieden.
Ik weet soms niet hoe heirmee om te gaan. Alhagie gaf me het advies gewoon te luisteren en te zeggen dat het prachtig is wat ze doen en dan te vertellen dat we erover na zullen denken. Zo hebben ze niet het gevoel afgewezen te worden en geef je ze hoop. Wij moeten ons als FFYP blijven concentreren op de dingen die we al doen om dat goed en volledig uit te voeren.

Groetjes voor iedereen van Alexander en mijzelf voor wie dit leest en misschien als we verbinding kunnen krijgen volgende week weer een nieuw bericht!