Kerstmis in Gambia

De dag voor kerst heb ik samen met Kawsu en Barbara, Banna opgezocht in de gevangenis van Banjul. Eerst een half uur gewacht in een vies en veel te kleine ruimte met zo'n 20 mensen en meer dan 100 vliegen. Na een half uur mochten we het terrein van de gevangenis op en daar zat Banna te wachten samen met een bewaker in een nog kleinere ruimte. Banna was zo blij me te zien. Hij vertelde dat de zaak op 13 Januari opnieuw voorkomt bij de rechtbank. Hij zag er verder gezond uit deze keer, veel beter dan de laatste keer, vorg jaar in Januari toen ik hem opgezocht heb in de gevangenis van Georgetown. Ik heb hem beloofd bij de rechtzaak aanwezig te zijn. Wat erg dat Banna samen met 5 anderen al 1,5 jaar vast zit zonder enig bewijs tegen hen. Een deel van hun leven wordt op deze manier van hun afgenomen. We hopen op een goede afloop in januari.

Eerste kerstdag zijn we s'avonds uit gaan eten in het Senegamiba gebied. Ik samen emt Alhagie en Alexander met ons buurmeisje Ami, waaraan hij in de avonduren comuterlessen geeft. Na het etentje zijn we naar Greenpark (overdag een attractiepark voor kinderen) gegaan, waar een concert werd gegeven door diverse artiesten. Na een half uurtje hebben Alhagie en ik de jongelui alleen gelaten en zijn een strandwandeling gaan maken midden in de nacht. Dat was genieten van het maanlicht wat op de golven weerspiegelde en het geluid van de nachtdieren en de zee.
Nadat we Alexander en Ami weer gevonden hadden, kreeg Alhagie een telefoontje van Bakeba, dat Bilaly, de rastajongen die op Kairoh Garden werkt, opgepakt was door de politie en de nacht in de cel van het politie buro in Tanji door moest brengen.
We zijn gelijk naar de auto gelopen en naar het politieburo gereden, waar Alhagie na 10 minuten naar nuiten kwam samen met Bilaly. Hij was opgepakt omdat er sinds kort een nieuwe wetgeving is in Gambia. Alle buitenlanders, Bilaly komt van Senegal, moeten een verblijfvergunning hebben. Velen hebben dat nog niet en de politie houdt een soort razzia's, waarbij iedereen die geen vergunning heeft opgepakt wordt. Vorige week zijn er tientallen mensen opgepakt op het strand van Tanji.
Bilaly was zo blij dat hij met Alhagie mee terug naar Kairoh Garden kon gaan. Hij wist niet hoe ons te bedanken. Ik had het gevoel dat we met kerst in elk geval iets goeds gedaan hadden voor een ander, door hem de vrijheid terug te geven.

2e Kerstdag was ook heel bijzonder. Seydekan, die uitgenodigd was door Jan Huizinga in Nederland heeft sinds hij terug is in Gambia, een organisatie opgezet waarbij jongelui uit het dorp Farato hun mankracht inzetten om anderen te helpen. Hij heeft in twee maanden al 340 leden. Elk weekend zetten ze zich in voor een goed doel. Vandaag zouden ze met zo'n 50 mensen naar Tanji komen om de weg van Kairoh Garden naar de compound van Alhagie schoon te maken van onkruid. s'Morgens is Alhagie, Bakebah en Franco vertrokken met een vrachtwagen en een bus om al deze mensen op te halen. Ik ben met de vrouwen uit de buurt gaan koken voor al deze mensen.
We wilden niet dat deze mensen weer met een lege maag moesten vertrekken. Achteraf maar goed ook, maar dat wisten we toen nog niet. Rond elf uur arriveerde de hele ploeg. Ze hadden zelf muziekanten meegebracht, die voorop liepen met trommels en de anderen volgenden met kapmessen en ander tuingereedschap wat ik nog nooit eerder heb gezien. Na ongeveer anderhalf uur was de weg helemaal schoongemaakt en kwamen ze aan bij de compound waar ik aan het koken was. Ze vroegen of we met hen wilden dansen op hun trommelmuziek. Ik ben daar natuurlijk we voor te vinden en heb samen met een muziekant temidden van de groep gedanst. Alexander heeft deze dag een film gemaakt van de hele happening. Na een tijdje was het eten klaar en heeft iedereen op de ompound van Alhagie van een heerlijke lunch genoten. Rijst, tomaten, uien, zoete aardappelen, kruiden en natuurlijk verse vis uit Tanji. Na de lunch was er nog een toespraak voor iedereen van Seydekan en Alhagie, en toen kon de hele groep vertrekken. Maar dat ging niet zomaar. De truck wilde niet meer starten waar ongeveer 30 mensen in vervoerd moesten worden. Seydekan die echter automonteur is
was al vertrokken en ik heb hem gebeld met de vraag om terug te komen. Het duurde ongeveer een uur voordat de auto weer kon rijden. Iedereen natuurlijk blij dat ze eindelijk konden vertrekken, maar in de buurt van Ghanatown kreeg de auto weer problemen. Uiteindelijk arriveerde de auto in de buurt van het vliegveld waar hij dus echt niet meer verder kon. Alle mensen zijn toen met bushtaxi's naar huis gebracht. De truck is naar Kairoh Garden gesleept. Jammer voor al deze mensen die zo'n goed werk verzetten dat het op deze manier moest eindigen, maar dat blijkt hier normaal te zijn. Niemand die zich daar druk over maakt.

Vandaag, maandag, moesten we een interview geven voor GRTS, de Gambiaanse televiesie zender. Vanmorgen arriveerden ze met 4 mensen, een microfoon en een grote TV camera op onze compound. Alhagie wil het werk van FFYP, Go for Africa en Kunna Foundation promoten. Ook Seydekan was aanwezig vanmorgen voor het geven van een interview.
Er werd eerst doorgesproken wat er zou gebeuren en wat we ongeveer zouden moeten vertellen. Daarna werd er buiten gefilmd. Eerst moesten Alhagie en ik plaatsnemen op een stoel en ons verhaal vertellen. Daarna was Seydekan, Baks en Franco aan de beurt.
Al bij al duurde het een hele tijd en in vergelijking met Nederland gaat alles er hier nogal amateuristisch aan toe. Grappig was ook dat Franco een mooi verhaal zat te vertellen over wat voor mooie dingen hij allemaal doet in Gambia terwijl er op het T-shirt wat hij droeg stond; Fucking Criminal. Hij moest er heel erg om lachen nadien, want hij had het helemaal niet in de gaten.
Na de intervieuws zijn we met de camaraploeg naar Kairoh Garden gereden om daar de auto's van Go fr Africa te filmen en ook naar het Jongerenproject wat nu prachtig geschilderd is en bijna klaar is. Boven het podium is de Nederlandse vlag geschilderd en de bar is beschilderd met de Gambiaanse vlag.
Waarschijnlijk gaan we het centrum op 6 Februari officieel openen.

Dit waren denk ik wel weer de belangrijkste gebeurtenissen van afgelopen dagen.
Wie weet wat ik volgende week weer te vertellen heb. Elke dag is hier anders en je weet s'morgens nooit waar je s'avonds zal eindigen.
Groetjes voor iedereen en tot volgend jaar!
Een gezellig oud en nieuw!