Weer gesetteld in Gambia!

Ondertussen ben ik weer helemaal gesetteld in Gambia. Mijn eerste taak was het schoonmaken en organiseren van mijn slaapkamer. Maandenlang was er niet veel opgeruimd en jarenlang zijn er geen lades en kasten schoongemaakt. Dus toen ik de kledingkast opentrok kwamen de spinnen me tegemoet gekropen. Verder heeft Alhagie ondertussen zoveel verzameld dat nadat ik het e.e.a. georganiseerd had er al één lade was die vol gestapeld is met zaklampen, eentje met medicatie en vitaminepillen en eentje met van alles en nog wat en niemand weet wat er ooit mee te doen. Maar ik mag niets weg doen, dat is zonde hier.
Ook moest er een plafond plaat vervangen worden omdat er vorig jaar i.v.m. een elektriciteitsprobleem op zolder iemand met zijn voet doorheen is gezakt. En heb ik de kledingkastdeuren laten repareren waarvan er niet eentje meer fatsoenlijk dicht kon. Als ik ´s morgens wakker werd keek ik altijd naar een kast waarvan minstens drie deuren wagenwijd open stonden. Ik heb Ousman laten komen en hij heeft zaterdag j.l. plafond en kast gerepareerd, maar toen ik na afloop de kamer binnenkwam was het weer een grote puinhoop. Dus moest ik weer een paar uur aan het schoonmaken. Eindelijk is nu mijn kamer bijna weer in orde op een paar kleine klusjes na.

In de avonduren ben ik met JJ naar Franco´s compound gelopen. Het zag er allemaal prima uit. Het huis was keurig in orde en op de compound groeiden allerlei soorten groenten en fruit waar d.m.v. verkoop wat geld mee verdiend wordt.

Het Youth Center draait nog steeds naar wens. We hebben alleen besloten om de fitnessruimte op te heffen omdat dat meer geld kost dan het oplevert en de ruimte te gaan verhuren. Binnen één dag had Muhammed, de beheerder van het centrum, al iemand gevonden die de ruimte wil huren. De man wil een restaurant beginnen. Nou moet je dat in Nederland niet zo letterlijk nemen. Er zullen wat drank en hapjes worden verkocht in de avonduren voor als de vissers terug komen van de zee. Maar toch leuk en het levert weer een vast inkomen op voor het centrum.

Verder heeft Muhammed nogal wat avonden gepland voor DJ programma´s de komende tijd. Hij wil alleen DJ´s inhuren die toegang hebben tot radio reclame. Dat houdt in dat ze via de radio hun muziekavonden bekend maken. Dat is hier de beste vorm van adverteren omdat hier geen lokale kranten zijn. Nu de muziekset klaar is, die vanuit Nederland is gesponsord, kunnen we alleen de DJ´s inhuren en hoeven ze geen muziekset meer mee te brengen. Dit is goedkoper en zo kan het centrum er meer aan verdienen. Morgenavond (kerstavond) het eerste programma met de nieuwe muziekset.
Ziet er trouwens prachtig uit.

In het vliegtuig zat ik naast een heel aardig stel. Zij was logopediste en ze vroeg me of er een dovenschool was in Gambia. Toevallig wist ik die te vinden en afgelopen donderdag zijn ze een dag bij me op bezoek geweest in Tanji. Samen met hen heb ik eerst in het dorp, de in aanbouw zijnde zorgboerderij laten zien. Zij waren net las ik erg verrast door de grote compound en over wat er allemaal al staat. Daarna ben ik met hen naar de Tanji Lower Basic School gelopen om de klas met gehandicapte kinderen van Houwa te zien. Dit klasje is in het begin van dit jaar opgezet door studenten van Go4Africa. Er was op dat moment één jongetje aanwezig. De andere drie jongetjes bleken ziek te zijn. Ik heb van hen begrepen dat ze op donderdag een paar uurtjes les geven aan de jongens en vrijdags aan de meisjes. Het jongetje wat op dat moment aanwezig was begon liedjes voor me te zingen, wat heel ontroerend was. Zo schattig!
In de middag ben ik met hen naar Serekunda gereden om de dovenschool te bezoeken. We vroegen aan de directie wat er nodig was op school en natuurlijk krijg je dan zoals altijd een hele waslijst met materialen voorgeschoteld. Overal is immers gebrek aan. Maar omdat ik ondertussen weet hoe het in Gambia gaat en de mensen waarmee ik was hier voor het eerst zijn, probeerde ik hen hiervoor een beetje in bescherming te nemen. Ik heb hen er dan ook op gewezen om het vooral klein te houden en zich te focussen op structurele hulp zoals b.v. het maken van picto- boekjes voor de dove kinderen. Dit zijn boekjes met plaatjes zodat ze op die manier woordjes kunnen leren aan de hand van gebarentaal. En mochten ze dat willen doen, het gebruik hiervan dan uit te leggen aan de onderwijzers zodat zij dat weer kunnen leren aan de kinderen.
Na een rondleiding op de school en hen terug gebracht te hebben naar het hotel waren ze me erg dankbaar voor de leuke en interessante dag en mijn aanwezigheid op de dovenschool. Ze nemen nog contact met me op als ze terug zijn in Nederland.

Zaterdagavond ben ik samen met Alhagie Bah bij Gerrit en Jabou op bezoek geweest. Leuk om te zien waar hij woont in Sanchaba. Hij maakt het goed en gaat woensdag na een bezoek van drie weken aan Gambia weer naar huis.
Het was nog een hele toer om bij Gerrit te komen en weer terug naar huis.
We waren met Alhagie meegereden, die ons zou afzetten bij de bekende turntable ofwel rotonde in Brusubi, omdat hij door moest naar het vliegveld om iemand weg te brengen. Bij de turntable maakte hij een prijs afspraak met een taxichauffeur, die mij en Alhagie Bah dan zou afzetten bij Gerrit en ons daarna weer op zou komen halen. Zo gezegd zo gedaan! Ik kreeg als instructie mee dat ik naar Gerrit toe alvast 100 dalasi kon betalen en zo gauw hij ons af zou zetten in Tanji nog eens 200 dalasi. Wij in die taxi die al gelijk de afslag naar rechts voorbij reed. Dus na een belletje met Jabou weer omgedraaid en de juiste afslag in. Ik wist dan dat hij rechtdoor moest naar de grote moskee, maar hij sloeg rechtsaf een vreselijk slechte weg in en omdat hij geen Engels sprak kon ik hem niet uitgelegd krijgen dat hij terug moest de harde weg op. Weer gebeld met Jabou. Hobbeldebobbel terug de asfaltweg op. Richting moskee. Bij de moskee weer gebeld met Jabou. Ze zouden ons daar komen halen. Eindelijk na drie kwartier vanaf de tunrtable aangekomen bij Gerrit terwijl die rit normaal gesproken 10 minuten duurt. Dan de weg terug naar huis. Chauffeur weer gebeld. Hij nam niet op. Nog eens gebeld met een ander nummer en toen nam hij op. Ja, hij zat in Bakau en wilde niet meer komen. Nee, natuurlijk niet omdat hij zijn 100 dalasi makkelijk verdiend had met een zogenaamd kort ritje en voor 200 dalasi niet weer helemaal naar Tanji wilde rijden. Jabou is de straat opgelopen om een andere taxi te zoeken voor ons en ja hoor na enige tijd kwam ze terug met de mededeling dat ze een taxi gevonden had die ons naar de turntable zou brengen. Bij de turntable aangekomen heb ik Alhagie gebeld die onderweg was van het vliegveld naar huis en ons dan op zou pikken. Na een uur wachten langs de straat, bijna midden in de nacht, kwam hij aanrijden.

Daarna waren we nog uitgenodigd op een feest van de voetbalclub die gekoppeld is aan de stichting. Ze hebben dit jaar de cup gewonnen en Alhagie werd daar geeerd omdat hij ze vorig jaar voetbalkleding had geschonken.
Gezien een paar dagen geleden de container is aangekomen met o.a. nog een paar voetbaltenues heeft Alhagie hen die avond nog een tenue overhandigd. Dit keer in een oranje kleur. Op de voor mij alombekende typisch Afrikaanse discomuziek hebben we nog even gedanst samen met JJ en Lamin.

Vandaag kwam Gerrit hier op het Youth and Community Center de kopieermachine installeren die vorige week in goed orde is aangekomen.
Fijn soms om Gerrit achter de hand te hebben voor dit soort dingen want hier is het moeilijk om iemand te vinden die dit soort techniek echt goed beheerst.
Nogmaals bedankt Gerrit als je dit leest!

Hier is weinig te merken van een kerstsfeer en heb ik het gevoel alsof ik midden in de zomer zit. Is natuurlijk ook zo! Alhagie heeft wat kerstballen aan het plafond van ons restaurant laten hangen die vorige week uit de container kwamen en ik vond in mijn kast nog ergens een kersttafelkleed. Op die manier probeer ik toch een beetje een kerstsfeer te creeren.
Ik wens iedereen in Nederland een fijne kerst!

Tot volgende keer!