Korte Update

De dader die vorige week de Nederlandse coach van Go4Africa overvallen heeft is nog niet gevonden.
Hij blijkt gevlucht te zijn naar Serekunda en ja, dan is het moeilijk zoeken in zo n grote stad.
Dat houdt wel in dat ik, maar ook alle andere Nederlandse meiden en vrouwen die nu in Tanji logeren toch wat waakzamer zijn om de straat op te gaan. Na met stenen bekogeld te zijn, het stelen van mijn tas en nu vorige week die overval weer voel ik me niet meer veilig op straat. Dat is jammer want ik merk dat me dat blokkeerd om ergens naar toe te gaan. Vandaar dat ik afgelopen week voornamelijk op de compound heb doorgebracht. Soms duren de dagen dan lang, want ik zit van de vroege morgen tot de late avond op dezelfde plek. Ook heb ik niet echt iemand om mee op stap te gaan. Alhagie heeft het druk en ondanks alle drukte die de 14 Go4Africa mensen die nu bij ons logeren met zich meebrengen, voel ik me er niet echt bij horen.
Nou ja, nog een kleine twee weken dan ben ik weer terug in Nederland. Daar kijk ik wel weer naar uit.

Afgelopen zondag zijn we laat in de middag nog even naar het strand geweest in Senegambia. Wat je daar allemaal ziet. Jij kijkt je ogen uit. Een blanke vrouw van een jaar of zestig met onooglijk lelijke benen, hand in hand met haar ook blanke partner, en een zwarte korte klokrok dragend tot net onder haar kruis. Iedereen keek haar na, zelfs de Gambianen, die over het algemeen niet zo oordelend zijn als wij Nederlanders.
Dan een blanke vrouw van ongeveer dezelfde leeftijd in een sexy doorschijnende dress en geblondeerd kort haar, fier op een groot paard.  Het paard huppelde vrolijk langs het strand met haar dragend op zijn rug, totdat het betreffende paard een ander paard zag, waarschijnlijk een vrouwtje, want onmiddelijk kreeg het paard een enorme stijve piemel en begon te steigeren. Had je het gezicht van die vrouw moeten zien. Doodsangst stond in haar ogen. Ze leek bijna van de rug van het paard af te glijden totdat een Gambiaan het paard tot bedaren bracht. Het was een vermakelijke vertroning voor ons, maar niet voor de persoon in kwestie.

En dan Go4Africa, die hier nu ruim een week aanwezig zijn met zo n 30 studenten. Daar alleen al kan ik een boek van vol schrijven, maar daar wil ik me verder niet mee bezig houden. Het enige wat ik wil melden is dat de meeste studenten nu een stageplek gevonden hebben en alles een beetje op zijn plek begint te vallen.
Half april, dus vier weken na mij, gaat de hele bups weer naar huis en zal het weer stil worden in Tanji.