Weer thuis in Nederland.

Inmiddels ben ik weer veilig geland in Nederland. Ik heb de laatste week van mijn verblijf in Gambia geen gelegenheid meer gehad om naar het internetcafé te gaan om mijn blog af te sluiten. Vandaar dat ik dit even thuis doe, zittend op mijn eigen bank in mijn stacaravan met een prachtig uitzicht op de Strabrechtse Hei.

De laatste week van mijn verblijf heb ik gelukkig nog wat leuke dingen gedaan.
Op maandagochtend kregen we onverwachts bezoek van mensen uit Rosmalen waarmee we de zorgboerderij bezocht hebben. Zij waren erg te spreken over wat er al is bereikt en over het voor Gambia unieke project. Naar mijn idee is dit de eerste zorgboerderij voor gehandicapten in het land. Daarna een middag onverwacht op stap met Franco, Carla en Mieke en lekker geluncht bij Fast Ali in Serekunda. In de avonduren kwam Gibba (een jongen uit Tanji) zijn microkrediet in ontvangst nemen. Hij was er erg blij mee. Hij wil vis inkopen in Tanji en deze vervoeren met een huurauto naar Foni (provincie in het binnenland). In het binnenland wordt voor vis meer betaald zodat voor elke rit er een percentage winst op zit.
Op dinsdagochtend met Alhagie, Carla en Mieke op bezoek bij een vrouwenproject in Tujering. Dit project is gebouwd met hulp van een Spaanse sponsor om kansloze vrouwen een mogelijkheid te bieden op educatie (Engels, computerles, koken, naaien, batikken) Het is een heel mooi project en hoop voor hen dat ze het financieel gezien kunnen volhouden.
Ook nog een gesprek gehad met de voorzitter van het Village Development Committee (dorpscomité) van Tanji i.v.m. de overdracht van het door Future for Young People gebouwde Youth and Community Center. We hebben hen gevraagd erover na te denken hoe ze verder willen met het gebouw na overdracht volgend jaar oktober. We willen hier graag feedback over.
Zaterdag zijn Alhagie en ik naar een ceremonie in Sanyang geweest waar vier studenten van een skillcentrum, gesponsord door Hans en Ali uit Nederland, een certificaat uitgereikt kregen. Zoals altijd in Gambia kwam de ceremonie pas op gang lang nadat deze gepland was. Dus het begon met wachten, wachten en nog eens wachten ondertussen gezellig pratend met Hans en Ali.
Tegen de tijd dat de ceremonie zo ongeveer afgelopen zou zijn kwamen meer en meer genodigden opdagen en kon het eindelijk beginnen. Na wat toespraken en de uitreiking van de certificaten kregen we een bord vol met lekkere cakejes en een drankje.
Alhagie moest ondertussen iemand naar het vliegveld brengen en ik kon na afloop van de ceremonie mee naar het huis van Hans en Ali waar we lekker buiten gezeten op het grote terras een salade nuttigden.
Om half elf kwam Alhagie mij ophalen en reden we naar huis.
Zondagochtend nog even bij Marijke op bezoek geweest in Sanyang om afscheid te nemen. Marijke woont sinds een aantal jaren permanent in Gambia en ik vind het altijd gezellig om zo af een toe eens met haar bij te kletsen.
Later op de middag ben ik met Alhagie naar Senegambia gereden en hebben we ons laatste gebakje gegeten en heerlijke muntthee gedronken. Daarna zijn we naar het strand gegaan om daar nog even samen te zijn en ons laatste afsluitende gesprek te hebben. Het was erg druk op het strand. Zondags gaan ook de Gambianen relaxen of voetbal spelen op het strand. Je ziet dan ook ontelbare voetbalteams over het strand rennen en moet je oppassen dat je niet zo nu en dan een bal tegen je hoofd krijgt.
We zijn op zoek gegaan naar een wat rustigere plek en hebben daar samen naar de zonsondergang gekeken terwijl we nog even spraken over ons leven en onze toekomst. Toen de zon onder was zijn we terug gelopen naar de auto en thuis gekomen was er een diner georganiseerd bij Franco op de compound met daaraan gekoppeld een djembé programma. Alle Go4Africa studenten plus vele voor mij bekende Gambianen waren aanwezig. Voor mij was dit een mooie afsluiting van mijn verblijf in Gambia.
Maandagochtend heb ik mijn spullen ingepakt en ben ik afscheid gaan nemen van de bouwvakkers die zoveel maanden aan de boerderij gewerkt hebben en van onze lieve buren. Franco en zijn moeder kwamen om afscheid van me te nemen en ook de dierbare mensen die werken op onze compound namen afscheid. En ja....... dan is het zover...... ik ga weer naar huis. Al deze lieve mensen achterlatend stap ik in de auto samen met Alhagie die mij naar het vliegveld zal brengen. Dag allemaal, dag Alhagie, hoop jullie spoedig weer te zien.