Life in Gambia

Daar ben ik weer! 3 Weken lang flink verkouden geweest waarschijnlijk van de stof en de tocht hier waar we elke dag mee te maken hebben. Nu is het bijna over en heb ik een plekej in het internetcafe zonder dat ik in de tocht zit.
Ondertussen zijn Toon, Nellie, Sebastiaan en Jop hier vorige week aangekomen. We zijn druk bezig met de voorbereidingen voor de opening van het jongerenproject voor a.s. zondag. Er moet veel geregeld worden voordat het zover is. De uitnodiging zijn nu weg. Dit had heel wat in omdat degene die de uitnodigingen zou afdrukken zich niet aan de afspraken hield die gemaakt waren. Elke dag beloofde hij dat alles klaar was en elke dag was het weer niet gedaan. 3 Weken zijn we met die jongn aan het onderhandelen geweest en uitindelijk heeft Alhagie nog enkele honderden uitnodigingen moeten copieeren omdat we niet kregen wat we gevraagd hadden terwijl alles al betaald was. Dus dubbele kosten. Verder wil de hele staf samen met ons dezelfde kleren dragen voor zondag. Vorige week vrijdag zijn we naar een naaiatelier geweest in Serekunda en hebben ze ons opgemeten om de kleding voor ons te maken. Er moeten stoelen besteld worden, want de president en de minister van educatie is uitgenodigd (of ze komen moeten we nog afwachten!!) en er is eten besteld voor mensen die van ver komen. A.s. zaterdag gaan we met een team van zo'n 20 mensen de hele boel schoonmaken op het project.

Afgelopen zondag zijn we voor een paar dagen naar Kuntaur(Yakaba) gegaan om de school te bezoeken die we uitgebreid en opgeknapt hebben. Maandag werden we door alle leerlingen ingehaald, wat een hele happening was en daarna hadden we een gesprek met het schoolbestuur in aanwezigheid van de leerlingen. Iedereen was heel dankbaar voor wat we gedaan hadden. Ze vertelden ook dat we op het juiste moment gekomen waren met hulp omdat de school ophield te bestaan omdat er geen sponsoring was. Nu is er veel verbeterd op school. Er is water, toiletten, een omheining, een kantoor en opslagruimte voor de schoolmaterialen die we gestuurd hebben en een keukentje waar gekookt kan worden voor de kinderen. Ook komen er voor alle klassen binnen een aantal weken meubeltjes,zodat de kinderen kunnen zitten.
Een paar punten waar nog aandacht aan besteed moet worden is reparatie van de vloeren in de klassen, het schilderen van de deuren en ramen en beveiliging voor de waterput zodat er geen kinderen in kunnen vallen.
Nadien hebben we stickers en ansichtkaarten uit Nederland uitgedeeld waar de kinderen heel blij mee waren. Wij kunnen het ons haast niet voorstellen dat kinderen blij kunnen zijn met een ansichtkaart, maar de kinderen hier zien zoiets nooit. Een jongetje zei tegen mij dat ik hem die dag zo gelukkig had gemaakt met hetgene wat hij gekregen had.

Dinsdag zijn we naar Koho Sosse in Senegal gegaan om schoolspullen te brengen voor de twee klassige school daar. Ook hier waren ze erg blij. We werden ontvangen door het dorpscomite
in een hut van leem en stro en het hele dorp kwam ons begroeten. Er komen weinig of geen blanken in dit dorp dus dat wij er waren was voor hun een hele happening.
Dit dorp en vele identieke dorpen in Senegal zijn erg bijzonder. De hutten en de hele omgeving is gemaakt van natuurlijke materialen en iedereen leeft van de natuur en alles wat het brengt. Het zijn ook hele mooie dorpen om te zien. Veel nomaden trekken rond in de omgeving en s'avonds zie je vaak lichtjes in de omgeving op plekken waar nomaden overnachten met hun kuddes. Er was ook een waterbron ongeveer 1 km buiten het dorp die 160 jaar geleden ontdekt is door een koe. De eigenaar van de koe was elke avond zijn koe een tijdje kwijt en op een gegeven moment is hij zijn koe gevolgd en kwam uit bij een waterbron. Nu staat de bron in het droge seizoen leeg maar in het regenseizoen staat er water in. Het is een hele diepe kuil, erg gevaarlijk om dichtbij te komen, maar er groeit een prachtige boom in en de wortels hiervan reiken meters naar beneden. Ook leven er kaaimannen in de kuil.
Kortom een prachtige dag in gezelschap van hele bijzondere mensen en prachtige cultuur. In die zin is het jammer dat deze cultuur langzaam aan verloren gaat omdat velen van hen naar de stad trekken om daar een (beter?)leven op te bouwen.

Woensdag zijn we weer terug gereden naar Tanji. We hadden geluk dit keer met de oversteek van de boot van Barra naar Banjul. Op de heen weg hoefden we maar 10 minuten te wachten en op de terug weg een half uur. Soms wachten mensen uren voordat ze de kans hebben om met de boot mee te kunnen. Om 12 uur in de middag waren we alweer thuis in Tanji, waar ondertussen 4 meisjes vanuit Nederland aangekomen waren om hun stages te doen onder begeleding van Go for Africa. Zij logeren ook in ons huis.
De anderen van Go for Africa zijn nu onderweg met auto's en komen over twee en een halve week aan.
Later in de middag kwamen er ook nog 2 andere dames bij ons op gesprek die voor 3 maanden vrijwilligers werk willen doen in het Jongerenproject als activiteitenbegeleidsters. Zij kunnen de staf die we aangenomen hebben met het opzetten van een dagelijks programma voor de culturele ruimte. Zondag komen ze ook naar de opening om kennis te maken met het
project.

De avond werd afgesloten met een optreden van een spektaculaire djembe groep op Kairoh Garden. Eeen par van de jongens die in de groep spelen wonen op Kairoh Garden (Balla en Modu). Ze zijn echt heel goed, en wat een energie en vreugde stralen ze uit. Een van de jongens vroeg mij om te komen dansen en probeerde mij enkele Afrikaanse danspassen bij te brengen. Leuk was dat! Ook Sebas, Alexander, Jop en Nellie dansten mee. Kortom een prachtige avond en een geweldig optreden.

Volgende keer hoop ik te kunnen vertellen over de opening. Het zal wel een vermoeiende dag worden maar ook heel spannend allemaal.