Kerstmis in Gambia

Kerstavond hebben we buiten doorgebracht want het is heerlijk weer hier, deels kijkend naar een speech van een Katholieke priester op TV en deels in het politieburo van Tujering.
Alhagie heeft de afgelopen 4 dagen doorgebracht in een garage in Serekunda om de auto van zijn neef (Kalifa) uit Engeland te repareren. Gisteren vroeg Alhagie of ik mee wilde gaan om hem in de garage af te zetten zodat ik met onze auto terug kon rijden. Alhagie kon dan later die middag met de auto van Kalifa naar het vliegveld om hem daar op te halen.
Ik ben terug gereden met een vriend van Alhagie, genaamd Lamin uit Tujering. Hij heeft me afgezet bij het Jongerencentrum en ik had hem gevraagd de auto terug te brengen naar huis.
Een uur later belde Alhagie me op met de vraag wat ik in Tujering deed. Ik zei, ik zit in het jongerencentrum om e-mails te sturen. Wat bleek nou, was die zg. vriend Lamin, zonder het te vragen met Alhagie zijn auto naar Tujering gereden en omdat hij geen rijbewijs en geen verzekeringspapieren bij zich had is de auto ingenomen door de politie. Dus moesten wij op kerstavond om 23.00 uur nog naar het politieburo van Tujering om de auto weer op te halen.
Dit was echter verder geen probleem want Alhagie had de juiste papieren bij zich.

Maar goed, voor ons Nederlanders, je weet niet wat je ziet als je in zo'n politieburo beland.
Het lijkt wel of je terug bent in de middeleeuwen. Een oud vies hok, met een tafel en een paar rechte stoelen waar de mensen die er werken de hele nacht op moeten zitten. Ik zou er pijn van in mijn rug krijgen. Dan hangen er vieze papiertjes met foto's erop aan de wand van mensen die gezocht worden en een cel in de hoek van amper een vierkante meter groot met een klein gat erin voor de zuurstof van 10 x 10 cm. Ik hoorde dat hier wel eens drie tot vier mensen ingestopt worden en vanwege de beperkte ruimte en ze dan niet eens kunnen zitten. Er staat een emmer om in te urineren en dat is het. Het is soms werkelijk niet te geloven.

Alhagie was natuurlijk uiteindelijk teleurgesteld over de gang van zaken m.b.t. Lamin, die de auto zonder vragen mee had genomen naar Tujering. Vanmorgen kwam Lamin op onze compound, waarschijnlijk om zijn excuses aan te bieden, maar Alhagie was al weg.

Ook kwam Amiata (onze kokkin van vorig jaar) gisteren aan op de compound. Ze was ervan overtuigd dat Alhagie haar gevraagd had om voor mij te komen koken. Ze had geld geleend in Kafountine (Senegal) om naar Tanji te komen, maar dit blijkt helemaal niet de afspraak. Ik vond het wel leuk om haar weer te zien, maar toch merk ik dat ik wat meer afstand van haar neem omdat ze vorig jaar dingen gestolen heeft uit de keuken. Ook vraagt ze me steeds om dingen, zoals het gebruik van mijn telefoon en of ik babykleertjes bij me heb (ze is nl. weer zwanger) enz.

Soms denken mensen hier echt niet na, zoals Amiata b.v. Ze heeft al twee kinderen van twee verschillende mannen en kan niet eens voor hen zorgen. Ze is altijd op zoek naar werk waar dan ook en laat de kinderen gescheiden van elkaar achter bij familie en nu is ze weer zwanger van een man waar ze niet serieus mee is.
Dan hebben we hier Alfusenie, de watchmen op het jongerencentrum, waar ik gisteren een gesprek mee had. Hij heeft altijd geldproblemen. Vind het salaris te weinig wat wij hem betalen (is ook weinig, dat geef ik toe) en zegt daar zijn gezin niet mee te kunnen onderhouden. Maar dan sta ik er weer versteld van als ik zie dat zijn vrouw weer zwanger is van het 6e kind.
Weer een kind om te voeden en te kleden en wat kun je als ouder zo'n kind bieden? Al zijn kinderen hebben geen enkele kans op een toekomst, want er is nooit geld genoeg om al deze kinderen naar school te sturen. Soms wordt ik gewoon boos als ik ze dan hoor klagen, dan denk ik potverdomme (Sorry!!!, maar moet dit even kwijt) het is toch je eigen schuld, je brengt jezelf in de problemen. Mensen denken hier soms werkelijk nergens over na.
Nou ja, ik hoor en zie hier zoveel waarover ik steeds weer verbaasd ben, het is niet te geloven soms. Wat hier allemaal gebeurd in een week maken wij in Nederland nog niet mee in een jaar tijd.
Saai is het leven hier dus alles behalve.

Tussen de bedrijven door geef ik ook nog taallessen. Ik ben natuurlijk helemaal geen lerares, maar heb dit beroep voor de afwisseling ook maar op me genomen. Franco wil graag Nederlands leren. Dan hebben we Alhagie, de watchmen op onze compound, die een paar dagen geleden aangekomen is, na ruim een maand in zijn geboortedorp doorgebracht te hebben. Hij wil graag Engels leren lezen en schrijven. En ikzelf vind het wel leuk om wat Mandinka te leren. Soms zitten we uren aan tafel om elkaar de verschillende talen te leren. Alhagie, onze watchmen, heeft volgens mij nog nooit een pen vastgehouden. Ik had voor hem het Engelse alfabet opgeschreven en hem gevraagd de letters na te schrijven maar toen hij bij de letter h was gaf hij het op en gaf er de voorkeur aan om nog maar eens een rondje om het huis te lopen.

Vanmiddag heb ik met Mohammed de financiele gang van zaken betreft het jongerencentrum op een rijtje gezet. Nu ik iedereen die in het jongerencentrum werkt persoonlijk gesproken heb ga ik alles wat hieruit gekomen is doorspreken met Alhagie en Franco en daarna hebben we een bijeenkomst met iedereen. We zullen zoals het er nu uitziet dingen bij moeten sturen om het hier overeind te houden, maar gelukkig zijn we nog niet te laat en moet dat lukken.

Vanavond, 1e kerstdag, gaan we uit eten bij Ali Baba met het hele jongerencentrum team. Voor onze watchmen is het helemaal een verassing want hij vertelde nog nooit in een restaurant uit eten te zijn geweest.

Ik wens iedereen vanuit Gambia hele fijne kerstdagen toe!