Kuntaur/Jakaba

Zondagochtend zijn we met 10 mensen vertrokken naar Kuntaur/Jakaba. De reis verliep goed en we hoefden niet al te lang te wachten bij de boot, maar met zijn drieeen op de achterbank met de hitte viel niet mee. Toen we daar aankwamen had ik het dan ook helemaal gehad. Ook Nuomi, de Gambiaanse vrouw die gesponsord wordt door Jan en Hannie was erbij want zij wilde haar zus opzoeken die in Wassu woont. In Wassu aangekomen zijn we eerst naar de compound van haar oom gegaan waar we overvielen werden door een heleboel kinderen. Ik kreeg het er helemaal benauwd van na al die uren op de achterbank gezeten te hebben. Vandaar uit naar de zus van Nuaomi waar we werden verwelkomd door een hele groep dansende vrouwen en kinderen. Toen ik dat zag had ik het helemaal gehad en weigerde uit de auto te komen. Het werd me allemaal teveel.
Bijna iedere keer als ik in het binnenland ben gebeurd me dat en niet alleen mij, uiteindelijk werd het alle Nederlandse vrouwen teveel op een bepaald moment.
Er komen nogal wat indrukken op je af hier en het is heel intens om hier te zijn.
Later op de middag arriveerden we in Kuntaur waar we twee nachten zouden blijven slapen.
De volgende dag zijn we eerst naar de markt in Wassu gegaan en later zijn we doorgereden naar Kuho Sosse in Senegal, het dorp waar ik al vaker geweest ben. Het is altijd heel bijzonder om hier te zijn. Het is nog een heel traditioneel dorp met allemaal hutten en hele lieve vriendelijke mensen en kinderen. Hier wordt nog niet gevraagd om geld of andere spullen.
Ik heb daar ook een meisje leren kennen en ze is heel bijzonder voor mij. Ze stond al te zwaaien toen we aankwamen en ze is niet meer bij me weg gegaan. Na een kleine twee uurtjes werd ook deze ervaring teveel voor onze medereizig(st)ers en zijn we terug naar ons logeeradres gereden.
Dinsdag was er een bezoek aan de school gepland. We werden ingehaald door honderden kinderen die met vlaggetjes zwaaiden en liedjes zongen. Het was een fantastische ontvangst. Na de school gezien te hebben volgden er een aantal toespraken. Ook alle ouders van de kinderen waren erbij. Het was razend druk, het hele dorp was uitgelopen. De gemeenschap is zo dankbaar voor wat we gedaan hebben voor de school, maar ik ben ook heel trots op deze gemeenschap omdat ze het zo goed opgepakt hebben. Dat heb ik ze ook gezegd. Wij hebben dan wel het geld bij elkaar verzameld, maar hun hebben het project op een goede en eerlijke manier opgepakt en ze kunnen zeker ook trots zijn op henzelf. Dit is echt een heel geslaagd project. Ik zag dat ze ook Engelse lesboekjes en rekenboekjes uit Gambia hebben aangeschaft en ze zijn bezig met het bouwen van een nieuw toilet, nadat het vorige afgelopen zomer is vernield door het slechte weer. Ik was erg blij om te zien wat er voor vooruitgang is geboekt op deze school. Er zouden nu alleen weer twee klaslokalen bijgebouwd moeten worden want weer zijn er zoveel nieuwe kinderen aangemeld dat een groep buiten onder een boom les krijgt. Vroeg op de middag zijn we doorgereden via Georgetown naar Tendaba Camp, gelegen op de zuidbank. Een hele mooie verblijfplaats, ook gelegen aan de rivier. Woensdag zijn we van hieruit terug gereden. Nadat we gisteren in Jarasoma getankt hadden begonnen de problemen. De auto trok niet meer. Met een slangegangtje gingen we vooruit. Uiteindelijk besloot Alhagie dat de Galopper, waarin Franco reed ons dan maar moest trekken. Zo zijn we dus ruim 100 km naar huis gereden met nog een tussen stop in Kanilai waar we nog even een lekkere maaltijd naar binnen hadden
gewerkt. Na een enerverende reis eindelijk weer thuis in Tanji.