Alweer een begrafenis!

Alhagie is vanmorgen voor de 8e keer sinds ik hier ben, vertrokken naar wéér een begrafenis. Vanmorgen om half 8 werd hij gebeld dat er een broer van Wé, manager van Kairoh Garden Kuntaur, is overleden. Samen met Bakawsu is hij naar Bakadaj gereden maar stond om 13.00 uur nog steeds in Banjul aan de boot te wachten. Drie dagen geleden is er ook nog een bekende van Alhagie uit Tanji overleden. Half de dertig, getrouwd en een paar kinderen. Misschien een beetje cru uitgedrukt maar ze overlijden hier met bosjes en soms vraag ik me af hoe groot moet hun incasseringsvermogen wel niet zijn om dit allemaal te verwerken!!!! Ik voelde me vanmorgen verdrietig omdat Alhagie alweer iemand moest gaan begraven.

Daarnaast speelt er nog zoveel dat ik elke dag twee uur nodig zou hebben om alles op te schrijven dus hou ik het maar bij de dingen die het meeste indruk op me maken.
Gisteren wel een leuke en speciale dag gehad met Alhagie. Hij vroeg me dus om mee te gaan naar een marabout in Sifoe. Toen we wilden vertrekken zat Caddy, die met Bob getrouwd is op onze compound. Ze wil scheiden van Bob maar deze wil geen toestemming geven. Er moet een formulier door hem getekend worden, maar dat doet hij dus niet. Caddy heeft er nu een rechtzaak van gemaakt en gisteren moest Alhagie een getuigenis afleggen tijdens de rechtzaak om te vertellen welke rol hij had gespeelt in het geven van toestemming voor hun huwelijk. Ook wil Caddy geld van Bob en natuurlijk wil Bob nog meer geld van Caddy. Dus voordat we naar Sifoe konden gaan moesten we eerst met Caddy naar het gerechtsgebouw in Brikama. We kwamen in een betrekkelijk schone ruimte, met daarin houten bankjes waarop we moesten plaatsnemen en ik na vijf minuten al een pijnlijke rug had. Voorin de ruimte zaten drie mannen in een hogere houten bank, waarvan er eentje waarschijnlijk rechter was met twee advocaten (tenminste dat denk ik) Daarvoor zat een man die alles vertaalde in het Engels en een vrouw in een burka, die door een kleine spleet met haar ogen vervaarlijk naar mij zat te turen. Ik kreeg er in elk geval een onheimelijk gevoel van.
Voordat Caddy aan de beurt was zat er een ander echtpaar wat in scheiding lag. Er was een misverstand over de eigendommen.
Toen Caddy aan de beurt kwam werd ook Alhagie naar voren geroepen die achter weer een andere houten bank de eed op de Koran af moest leggen. Ik vond het wel apart om Alhagie daar zo te zien staan, want hij wilde zich hier eigenlijk helemaal niet mee bemoeien.
Ze vroegen hem te vertellen welke rol hij had gespeelt tijdens hun huwelijk en hoeveel geld hij gespendeerd had tijdens de bruiloft. Dat waren toen alleen wat drankjes en verder niets omdat er destijds geen geld was voor een uitgebreide bruiloft. Schijnbaar was deze informatie genoeg want na dit verhaal mochten we gaan.
Het verhaal van Bob heeft dus nog steeds een staart.

Daarna naar Sifoe. We komen aan op de compound van de marabout. Een eenvoudige compound, omheind met takken en voorzien van een lemen huisje. Als we via het gordijn wat voor de deur hangt de kleine ruimte betreden, zit er een oude man op een vloerkleed in een hoek van de kamer. In een andere hoek staat een bed. Na een hartelijke begroeting en wat grappenmakerij, mag ik op het bed gaan zitten. Alhagie gaat op de grond zitten bij de marabout. De marabout is familie van hem en is een broer van zijn opa. Hij vraagt me of ik Alhagie wil ruilen met hem en als ik daarmee in wil stemmen zal hij zijn vrouw wegsturen, laat hij me weten, waarbij hij met nog één tand in zijn mond hartelijk lacht. Ik lach mee, want zijn humor en uitstraling vind ik wel komisch.
Ik vraag om zijn leeftijd en hij verteld me dat hij 95 jaar oud is (of dat klopt is wel de vraag, maar ik denk dat hij een heel eind in de buurt komt). Alhagie vraagt hem om bescherming en onmiddelijk stuurt de oude man zijn zoon weg met een houten plankje waarop koranteksten staan geschreven om e.e.a. goedje voor Alhagie klaar te maken. Dan is de lunch klaar en schuift iedereen aan rondom een ronde schaal op de grond. Ze vragen of ik ook mee wil eten, maar als ik zie wat er in de schaal zit besluit ik het maar bij mijn liga te houden die nog in mijn tas zit.
Na de lunch maakt de marabout een oude mayonaise emmer open waarin naar mijn inzicht een smerig goedje zit en neemt daar een paar slokken van. Dan zie ik hem met een oud sardineblikje waar hij een rasp van heeft gemaakt een kolanoot raspen en neemt hier ook nog wat van. Verbaast kijk ik ernaar en denk ondertussen dat als ik dit zou nemen, mijn darmen waarschijnlijk voor een week op zijn kop staan. Maar hij wordt er dan toch maar 95 mee.

Alhagie praat verder met de oude man en ik kijk en luister genoeglijk naar hen, al kan ik er niets van verstaan. Ik voel de liefde en betrokkenheid die deze man uitstraalt voor de familie van Alhagie en voel de tranen branden achter mijn ogen en kan ze nog net wegslikken.
Even later maakt de man twee zakjes met vloeistof klaar voor Alhagie waarmee hij zich moet reinigen. Hij adviseert ook om een wit schaap te kopen en een wit stuk stof van 2 meter, om dit te geven aan een arme familie. Na een hartelijk afscheid van deze lieve oude man rijden we het straatje uit terwijl ik hem nakijk en een beetje strompelend terug zie lopen naar zijn huisje.

Op de terugweg passeren we de dierenfarm bij Kanilai waar Alhagie een mooi wit schaap koopt. Het schaap wordt in de achterbak van de auto gezet en zo rijden we met een blatend schaap achterin de auto terug in de richting van Tanji. Onderweg poept hij natuurlijk in de auto en stopt Alhagie bij een supermarkt om wat luchtverfrissers te kopen. Terwijl Alhagie me in de supermarkt ook nog wat les geeft over het belang van luchtverfrissers in Gambia, lig ik weer helemaal in een deuk en zogauw we de auto instappen begint Alhagie te sprayen en ruikt het naar, volgens hem, een heerlijke sinasappelgeur.