Jan en Trees in Gambia

Druk, druk, druk de laatste dagen. Afgelopen zaterdag zijn Jan en Trees uit Friesland aangekomen in Tanji en blijven twee weken bij ons logeren. Leuk om hen hier te ontmoeten. Het is de eerste keer dat we samen in Gambia zijn. Jan en Trees zijn al vanaf 2004 bevriend met Alhagie.
De eerste nacht begon het al goed. Ons huis werd weer bevolkt met duizenden mieren. Ik werd ś nachts om 13.30 uur wakker omdat ik gebeten werd. Met mijn zaklamp aan mijn kamer afgezocht naar mieren, maar in eerste instantie was er niets te zien totdat ik ontdekte dat er achter mijn kussen door een spoor van mieren liep. Ik pakte mijn kussen en deken bij elkaar en besloot om maar weer op de bank te gaan slapen in de woonkamer, toen ik ook stemmen uit de kamer van Jan en Trees hoorde komen. Ook zij hadden last van mieren en snel maakte ik een andere kamer voor hun klaar waar ze die nacht door hebben gebracht.
Alhagie is de hele week druk geweest met het binnen halen van een gigantische container van Go4 Africa. Begin van de week had hij geen stem meer over en kon ik hem niet eens meer horen als ik hem belde. Het blijkt in de haven een enorme puinhoop te zijn en hij moet zijn longen uit zijn lijf schreeuwen om de boel bij elkaar te houden. Het is nl. zo dat de container helemaal uitgeladen moet worden ter controle en dat er dan mannetjes vandoor willen gaan met een deel van de lading.
In de loop van woensdagochtend zou de container in Tanji arriveren, maar het werd avond. Dus besloten we dat hij beter op donderdagochtend uitgeladen kon worden. Omdat het dit keer een huurcontainer is en deze binnen een paar dagen weer terug moest zijn in de haven, moest alles eruit en zijn de spullen opgeslagen in de andere containers die er nog staan. Het was ene drukte van belang en mooi om te zien hoe alle jongens samenwerken. Ze staan allemaal op een rijtje vanaf de container die uitgeladen werd naar de container die vol moest en gaven alles één voor één door.
Binnen een paar uur was de klus gefixed en is gelukkig deze keer iedereen er zonder kleerscheuren naar huis terug kunnen keren.
Van dinsdag op woensdagnacht zijn er per vliegtuig al 4 studenten van Go4Africa gearriveerd. Franco heeft ze opgehaald om Alhagie te ontlasten en ik heb ze ontvangen om 3 uur ´s nachts.
Nadat hun spullen naar binnen waren gebracht en hun kamers toegewezen kon ik weer gaan slapen, howel ik die nacht geen oog dicht heb gedaan. De volgende morgen aan het ontbijt de meisjes het e.e.a. verteld over de gewoonten, gebruiken en gevaren in Gambia. Ze zijn hier voor 5 maanden en starten met een stage bij Fajara Skill Center. Daarna zijn ze vrij om een ander project te kiezen.
Ze gaven aan misschien ook wel iets te willen doen voor het jongerencentrum. Dat zou leuk zijn natuurlijk.
Nadat de meiden twee nachten en een kleine twee dagen bij ons een beetje geacclimatiseerd waren zijn Franco en ik gisterenmiddag na het uitladen van de container met hen naar de bank gereden, waar we twee uur moesten wachten voordat we een bankrekening voor hen geopend hadden. Er moesten nl. nogal wat papieren ingevuld worden. Vandaar naar Africell voor een simkaart en toen naar Fajara, waar ze de komende maanden in een klein appartement zullen verblijven. Dat is goedkoper voor hen dan maandenlang in een lodge. Logisch ook!
Vandaag zijn Alhagie met Jan en Trees naar Abuko Nature Park gegaan om te wandelen. Het was heerlijk om weer even in de stilte van de natuur te zijn, na alle drukte van de afgelopen dagen.
Daarna bij Fast Ali weesten lunchen en naar Bakau Craft Market. Dit was wel leuk en voor mij nu de prettigste Craft Market in Gambia om rond te lopen. Niet teveel gezeur van mensen die je anders haast naar binnen trekken, klein en overzichtelijk. Op de terug weg nog even bij de meiden van Go4Africa langs geweest om te zien of alles goed ging, maar ze hadden het prima naar hun zin.

Ook Geralda en Cora hebben het uitstekend naar hun zin. Het zijn echt hele ijverige meiden, vragen veel en schieten al aardig op met hun opdrachten voor school. We hebben nu een doelstelling bepaald waarop zij verder kunnen. In eerste instantie vond ik het belangrijk om meer draagkracht te creeeren voor het jongerencentrum bij de dorpsgemeenschap. Maar omdat die in onderhandeling zijn om binnenkort een nieuwe gemeenschap te vormen, lijkt het me nu beter om te gaan kijken hoe we jongeren kunnen interesseren voor diverse (nieuwe) activiteiten in het centrum. Ze zijn nu bezig om vragen op te stellen om jongeren te gaan intervieuwen om te zien waar hun interesse ligt. Later als er een niewue dorpsgemeenschap gevormd is kunnen we de uitkomst van hun onderzoek aan hen overdragen.

Afgelopen maandag zijn we met het meisje wat bij ons de huishouding doet naar het nieuwe ziekenhuis in Kanifing geweest. Mooi ziekenhuis, maar veel wachtenden voor ons (wel 50)
We vroegen of we nog aan mochten sluiten, maar helaas we moesten woensdag maar terug komen. Ik vertelde dat dat niet kon omdat we dan ś nachts studentes op moesten halen van het vliegveld, toen de man die we spraken zei dat hij zou kijken of hij iets voor ons kon regelen. Ik was met Franco, Trees en het meisje. Ze vertelde me afgelopen vrijdag dat ze niets meer zag met haar linkeroog, waarop ik Eefje heb gebeld om te vragen of ze langs wilde komen om naar haar te kijken.
Ze bleek inderdaad niets meer te zien als ze haar rechteroog sloot, alleen de kleur groen. Omdat het bijna weekend was besloten we te wachten tot vandaag en haar mee te nemen naar een goed ziekenhuis. Uiteindelijk kwam de man die we aangesproken hadden terug en we mochten binnen komen waar een simpele oogtest werd gedaan. Ze bleek ook hier gewoon helemaal niets te zien met haar linkeroog. Na even op de gang te hebben gewacht werd er een andere oogtest gedaan, zo eentje die een opticien in Nederland ook doet. Algauw had de dokter in de gaten dat het goed mis was. Ze bleek groene staar te hebben. Het vocht in haar oogbol was weg getrokken en haar oogbol voelde zacht aan. Nog maar een week geleden kon ze zien, maar verloor na wat druk op haar oog het zicht.
De dokter vertelde ons dat ze niet meer zou kunnen zien met dat oog. Ik schrok me rot en ik had enorm met haar te doen. Zo´n lieve jonge meid van nog maar net 20 jaar oud.
De dokter was geweldig. Nog nooit zo´n oprechte dokter getroffen hier in Gambia en hij legde alles goed uit. Ik had veel bewondering voor zijn manier van omgaan met de patient en heb hem dat ook gezegd. We kregen oogdruppels mee en a.s. maandag moeten we weer terug komen. Toen we door de wachtruimte naar buiten liepen zaten alle wachtenden nog steeds op dezelfde stoel, waaronder ook Nuomi. Zij kwam om ook haar ogen te testen. Een paar weken geleden was ze plotseling erg ziek en is Alhagie met haar naar het ziekenhuis gereden. Ze was praktisch uitgedroogd en in Brikama is ze aan het infuus gelegd, waarna ze zich snel weer beter voelde. Nog steeds heeft ze uitslag op haar voorhoofd en zit haar linkeroog een beetje dicht. Ś avonds belde ze nog om te zeggen dat het prima was met haar ogen, maar dat ze van 7 uur in de ochtend tot 4 uur in de middag had moeten wachten voordat ze aan de beurt was. Waarom wij zo snel geholpen werden is me nog steeds een raadsel. Fijn voor ons natuurlijk maar sneu voor de andere patienten.

Hoe onze lieve meid met haar handicap omgaat is bewonderenswaardig. Toen we uit de apotheek kwamen om haar oogdruppels op te halen vroeg ik haar of ze alles begreep wat de dokter had gezegd, waarop ze begon te huilen. Natuurlijk want het is ook niet niks. Thuisgekomen liep ze er wat verloren en stilletjes bij. Even later op de middag ging ik haar zoeken en lag ze in haar kamer op bed. Ik vroeg haar hoe het met haar ging en ze zei dat het OK was, waarop ze me bedankte voor mijn belangstelling. In de avonduren heeft ze nog met Alhagie gesproken, waarop ze weer even moest huilen. De volgende dag straalde ze weer en ging ze weer gewoon door met haar leven zoals altijd. Wat geweldig en wat een bewondering heb ik voor haar manier van omgaan met deze beperking.
Een schat van een meisje, nooit zo´n lieverd meegemaakt. Ze wil graag computerlessen nemen, maar we hebben al zoveel te doen hier in Gambia en kunnen ook niet alles. Mocht er iemand zijn die zich geroepen voelt om haar te sponsoren, dit zou helemaal geweldig zijn, want haar gun ik het van harte!!!!