Veel te veel!!!

We slippen dicht, zowel Alhagie als ik. Na een heel drukke tijd houd het niet op met gebeurtenissen. Het een na het ander, we kunnen het maar amper bijhouden. Vandaag heb ik het gevoel het liefst in de grote kledingkast te kruipen die bij ons op de slaapkamer staat. Dat is volgens mij nog de enige plek waar ik met rust gelaten wordt.

Gisteren met het meisje wat bij ons werkt naar Nice International geweest om haar op te geven voor een cursus basiskennis van de computer. We hebben een sponsor voor haar gevonden, waar zij maar ook wij erg blij mee zijn. Het voordeel is ook nog dat de cursussen bij Nice gesponsord worden door Child Fund waarop ze nog 75% korting krijgt op de cursuskosten. Na 6 uur met haar rond gereden te hebben gisteren van het ene kantoor naar het andere hebben we het voor elkaar en kan ze morgen al beginnen met de 6 weekse cursus. Het enige probleem is nog even hoe ze daar moet komen. Gezien ze uit het binnenland komt en hier in de regio de weg niet weet, moet er de eerste keer iemand met haar mee.

Hieronder een aantal gebeurtenissen van de afgelopen dagen:

Toen we gisteren dus onderweg waren en in Serekunda reden, leek het even of ik in een actiefilm zat. Net voor mij verloor een brommer bestuurder de macht over het stuur. Gleed onderuit, waarbij een aantal onderdelen van de brommer over de weg schoven inclusief de twee jongens die erop zaten.
Gelukkig stonden ze heelhuids even later weer op. Was wel even schrikken.

Tiger ons hondje die steeds groter wordt en hier al de hele dag in het internetcafe verblijft omdat hij vanmorgen met Geralda en Cora is meegelopen, liep vanmorgen met een kuikentje in zijn bek. Kuikentje dood dus! Hij mag zo meteen met mij in de auto naar huis, want anders komt hij niet meer thuis ben ik bang.

De generator is weer stuk. Geen water, geen elektriciteit. Elke keer als we water moeten tanken gaan we naar Franco zijn generator ophalen. Dus een paar keer per dag op en neer, want Franco kan hem ook niet missen.

Vanmorgen vroeg Alhagie mij om een deurslot om te wisselen, wat niet paste op een kapot slot van een binnendeur. Toen ik bij de benzinepomp in het dorp stond wilde de auto niet meer starten, dus moest ik Alhagie bellen om me op te komen halen. Auto daar laten staan, want hij maakte niet eens meer geluid. Vanmiddag zijn er twee jongens gekomen, eentje van een jaar of 14/13 en eentje van een jaar of 10, die de auto hebben gerepareerd. Bleek te maken te hebben met het startslot. Wonderbaarlijk!

Een kennis van familie uit Spanje is zaterdagavond door ons opgehaald, en zou 10 dagen blijven.
Zondagochtend ontdekte de vrouw van het stel, dat er bij ons geen warm water was. Ze wilde gelijk weg en heeft Alhagie ze naar een vriend van hen in Fajikunda gebracht, maar ook die had geen warm water. Gelijk diezelfde dag heeft ze besloten dat ze terug naar huis wilde en hebben ze een vlucht terug geboekt. Een korte kennismaking met Gambia en komen waarschijnlijk nooit meer terug.

Zondagavond kwam onze administrateur van het jongerenproject bij ons op bezoek. Even gepraat waarna hij weer vertrok. Een uur later was hij er weer en was hij erachter gekomen dat hij het geld van het jongerencentrum wat hij in zijn zak had gedaan kwijt was geraakt. Dus paniek!!! Iedereen in het donker onze compound met zaklampen afzoeken. In de auto waarmee hij was gekomen gezocht, maar niets te vinden. Toen naar het centrum, ook niets. De volgende morgen kwam hij weer nog steeds met een beteuterd gezicht om te vertellen dat hij het geld weer gevonden had. Ik blij, vooral voor hem omdat ik weet dat hij zich daar ernstige zorgen over gemaakt had. Hij had ondanks dat hij het gevonden had de hele nacht niet geslapen, omdat hij bang was het vertrouwen wat hij heeft met ons te verliezen. Gelukkig kon ik hem een beetje opvrolijken en ging hij weer op weg om zijn werk te doen.

Gisteravond toen ik naar bed wilde gaan ontdekte Alhagie dat onder de deur van de keuken door water gestroomd kwam. De deur zat op slot en toen Adama kwam om de deur open te maken stond de hele keuken onder water wat al volop het restaurant in liep. Omdat er die avond geen water was geweest vanwege de kapotte generator heeft ze de kraan opengedraaid gehad, waar geen water uit kwam en niet dicht gedraaid. Toen we later op de avond water tankten is de kraan gaan lopen en heeft niemand dit op tijd gezien omdat de deur op slot zat. Tot half twee vannacht zijn ze met een paar mensen bezig geweest om al het water uit keuken en restaurant te verwijderen.

Vanmorgen vroeg kregen we het droevige bericht dat familie van Alhagie is overleden in Tanji. Een bekend zakenman in Tanji van rond de 45, met drie vrouwen en 10 kinderen, waarvan er drie via FFYP worden gesponsord. Iedereen in rep en roer bij ons, de telefoon die onophoudelijk rinkelt en binnen een uur is iedereen gereed om de getroffen familie te bezoeken en hun steun te betuigen. Vanmiddag was de begrafenis en was het er enorm druk. Het hele dorp is op de hoogte en het nieuws verspreid zich als een lopend vuurtje.
Gisterenmiddag nog heeft Alhagie met deze man staan praten en grappen met hem gemaakt. Hij gaf wel aan dat hij koorts had en hij dacht dat hij getroffen was door malaria. Vanmorgen om 5 uur is hij plotseling overleden. Wat een droevige gebeurtenis voor iedereen die hierbij betrokken is.

Misschien dat jullie nu snappen dat het zo nu en dan teveel wordt om allemaal in korte tijd te verwerken, maar voor dat we zover zijn gebeurt het volgende alweer.

Zoals het er nu uitziet kom ik 17 Maart weer naar Nederland en kan ik weer een beetje bijkomen van alles. Ook weer fijn!!!