Life in Gambia

Amie en Alexander zijn voortaan flink gewaagd aan elkaar. Amie lacht de hele dag om Alexander's slungelige gedrag. Vanmorgen struikelde Alexander over een drempel en viel bijna languit in het zand. Nog geen minuut later struikelde een klein jongetje over Alexander zijn grote voeten en viel ook bijna languit. Amie ligt dan helemaal dubbel. We zijn nu bezig om haar aan te melden als trainer voor een basis cursus computer bij het National Trainings Institute. We hopen dat dat lukt anders mogen we geen trainingen geven. Ze heeft veel certifcaten en diploma's op het gebied van computer en het is een vlotte dame die van veel dingen goed op de hoogte is.

Alhagie is een paar kamers voor mensen die bij hem wonen en een restaurant aan het bijbouwen. Nu zag ik gisteren vanuit mijn badkamerraam dat er iemand in 1 van de kamers had staan plassen, dus ik vertelde s'avonds wat ik had gezien en ik was verwonderd over wie nu zoiets doet. Schijnbaar kwam het nogal komisch over want iedereen moest lachen. Vanmorgen kwam ik op het idee om op een A4 blaadje een tekening te maken met verboden te plassen (schrijven werkt hier niet, want bijna niemand kan lezen) Alexander en ik dat blaadje opgehangen bij het bewuste kamertje.
Even later zat Alfiseni (tweelingbroer van Alasana) tegen de muur aangehurkt en hij zag de tekening hangen. Hij keek eens rond, keek er nog een keer na en stond toen op. Liep naar de tekening toe bekeek hem eens goed en keek weer eens rond.
Hij begreep niet waar de tekening vandaan kwam. Alleen Ceenay wist gelijk wie de tekening gemaakt had, want die had het hele verhaal gisteren gehoord.

Mensen komen met allerlei problemen naar ons toe. De man die we aan gaan nemen als watchman kwam zondagmorgen en vertelde dat zijn vrouw hem wilde verlaten. Ik heb een tijdje met hem gesproken en hem geadviseerd om met Alhagie te komen praten samen met zijn vrouw, psychiaters bestaan hier nu eenmaal niet, dus helpen mensen elkaar ook op deze manier. Vanmorgen was hij er met zijn vrouw en twee van zijn kinderen waarvan er eentje erg ziek was. Ze hebben twee uur met Alhagie en Franco gesproken. Vanmiddag zag ik de man weer en hij vertelde dat de lucht was opgeklaard en dat hij weer verder kon.

Gisterenmorgen zijn we met Franco naar een paar ziekenhuizen gereden om te vragen of er een mogelijkheid is voor plastische chirurgie in Gambia. Een gehandicapte jongeman van 30 jaar oud die bij Bolong, onze timmerman, woont is toen hij klein was uit een brandend huis kunnen komen, maar er is nog duidelijk te zien dat hij zeer ernstig verbrand is geweest. Ook mentaal is hij niet helemaal in orde. Voorheen werkte hij heel hard maar sinds een paar jaar groeit er wild vlees in zijn kuit. Dat houdt in dat hij bijna niet meer kan lopen en zijn kuit is helemaal ingescheurd wat veel pijn veroorzaakt. Hij kan niet veel meer doen vanwege de pijn bij het lopen. Nu zou er een deel van zijn kuit weggenomen moeten worden om hem het lopen weer mogelijk te maken, maar jammer genoeg is er hier in Gambia geen plastisch chirurg te vinden. Hiervoor zouden we naar Dakar moeten. Bolong gaat nu via iemand info proberen te krijgen wat de mogelijkheden zijn in Dakar. Mocht dit te kostbaar zijn of mochten we geen mogeljkheden zien dan denk ik eraan om iets te doen voor deze jongen zodat hij niet nog eens 30 jaar op een stoel moet blijven zitten. Met dit iets bedoel ik om b.v. een klein kaarsenmakerijtje op te zetten zodat hij die ook kan verkopen op zijn eigen compound. Kaarsen worden hier veel gebruikt door mensen want misschien wel 85% van de mensen in Tanji hebben niet eens elektriciteit en branden s'avonds kaarsen.

Morgen zijn de uitnodigingen klaar voor de opening van het jongerenproject klaar en kunnen we ze gaan verspreiden. Dat worden er 1500 en een postbode bestaat hier niet dus moeten we dat allemaal zelf doen. Dus komende week kunnen jullie wel raden wat we aan het doen zijn!!!

Tot volgende keer!