Albinojongetje

Vrijdag j.l. kwam er een moeder met een albinojongetje van 10 jaar oud naar me toe met de vraag of ik hen kon adviseren m.b.t. zijn gezondheid. De moeder is een tante van Alhagie Bah en het jongetje kampte al 8 jaar met een probleem.
Toen hij me zag keek hij me met grote ogen aan, want ik had immers net z´on witte huid als hij. Ik kon alleen niet rechtstreeks met hem communiceren omdat zowel de moeder als het jongetje geen Engels sprak. Hij zag er niet ziek uit constateerde ik en vroeg daarom Alhagie Bah om mij uit te leggen wat er aan de hand was. Hij vertelde me dat het jongetje steeds een vieze broek had omdat er steeds bloed en een witte vloeistof uit zijn achterwerk komt en de moeder wast zich het apezuur om zijn ondergoed schoon te houden. Ik stelde wat vragen en concludeerde dat het begonnen was nadat zijn moeder gestopt was met het geven van borstvoeding nu z´on acht jaar geleden. Ik sprak met hen door dat het dan waarschijnlijk kon liggen aan de voeding die hij gebruikt. Na even gesproken te hebben vroeg Alhagie Bah of ik met hem en het jongetje naar het toilet wilde lopen zodat ik kon zien wat er aan de hand was. Nadat zijn broekje naar beneden was gedaan zag ik dat er aan zijn achterwerk een grote doorbloede bult zat zo groot als een ei. Ik schrok hier toch wel van omdat ik eerst dacht dat het bloed en de witte vloeistof die hij verloor samen kwam met zijn ontlasting. Dit bleek echter niet zo te zijn en nadat ik het gezien had begreep ik de klachten beter. Ik adviseerde om naar een goede dokter te gaan met dit probleem. Het zouden aambeien kunnen zijn, wat me een beetje onwaarschijnlijk lijkt gezien het zo groot is of misschien een gezwel. Ik vertelde hen dat ik denk dat er een operatie nodig is. Maar gezien de moeder wat geld gespaard had maar niet voldoende heeft om het jongetje te laten opereren besloot ze uiteindelijk om toch maar eerst met hem naar een lokale dokter te gaan die geneest met kruiden. Wat jammer denk ik dan, straks is ze de helft van haar gespaarde centjes kwijt aan deze lokale dokter, terwijl daar hoogstwaarschijnlijk geen beterschap te halen is en dan kan ze al helemaal niet meer naar een kundige dokter die er waarschijnlijk wel raad mee weet. Maar goed, ik moet haar keus accepteren. Het is immers haar zoon en over het algemeen geloven mensen hier meer in de kennis van lokale doktoren dan van medische artsen.

Gisteren is Go4Africa weer gearriveerd. Iedereen is goed en gezond aangekomen. Het welkom was erg groots. Heel veel kinderen zaten op de auto´s die in een kolonne binnen kwamen rijden en een politieauto met sirene reed voorop. De groep werd ontvangen door twee muziekgroepen en er ontstond spontaan een groot feest. Later op de middag gingen allen studenten en particulieren naar hun plek van bestemming en dat houdt voor ons in dat we nu met mij erbij 11 Nederlanders in huis hebben en nog eens 6 Gambianen. Dus een druk huishouden wat ik samen met Alhagie en een paar medewerkers nu run.

Ook Eefje is gisteren gearriveerd. Ze was net op tijd om Go4 Africa te zien binnenkomen. Vandaag even gezellig bijgekletst en morgen gaan we met Sadio (een gehandicapt meisje) naar de Orthopeed om haar kunstbeen te passen.

Nadat ik het gisteravond en vanochtend even niet meer zo zag zitten i.v.m. alle drukte hier (kan immers nergens geen rust vinden) had ik vanmiddag wel weer een erg leuke middag. Ik ben samen met de moeder van Alhagie naar het Youth Center gelopen waar ik was uitgenodigd door de groep vrouwen die babyvoeding maken voor ondervoede kinderen. Zij hebben van ons vorig jaar een microkrediet gekregen en doen het erg goed. Toen ze me aan zagen komen werd ik gelijk omhelst door de leidster van de groep en de andere vrouwen begonnen in een typisch Afrikaans ritme te klappen en te dansen. Ze hadden, hoorde ik later, zelfs een liedje gemaakt over hoe blij ze zijn met onze hulp. Dat was een erg warm welkom en als ik dat beleef weet ik weer waar ik het allemaal voor doe.
Ik had de moeder van Alhagie meegenomen omdat ik denk dat het ook wel iets voor haar zou kunnen zijn. De hele middag zijn de vrouwen buiten bezig geweest met het verwarmen, roeren en vermengen van de verschillende ingredienten in grote kookpotten en blauwe plastic teilen. Later gingen we naar binnen en werd het mengsel gezeefd en in plastic zakjes gedaan. Zo wordt de babyvoeding verkocht aan vrouwen met kleine kinderen. Tijdens het maken van de voeding viel het me op dat de dertien vrouwen die vandaag aanwezig waren een enorm plezier hebben met elkaar. Daarnaast praten ze met zijn dertienen tegelijk en vraag ik me soms af wie er naar wie luistert. Het veroorzaakt in elk geval een enorm kabaal en heb ik het idee dat ik tussen honderden pratende mensen zit, die ik niet kan verstaan. Aan het einde van het proces werd er nog een keer gedanst, gezongen, muziek gemaakt (twee vrouwen die in een bepaald ritme met hun handen op een tafel slaan) en gebeden en daarna kon iedereen na het maken van een 50 zakjes babyvoeding en een gezellige middag weer naar huis.