Life in Gambia

De problemen van vorige week op de compound van Franco zijn ondertussen opgelost.
Er is nu een tijdelijke douche en ze zijn bezig met het maken van een watertoren zodat er een watervoorziening kan worden aangelegd voor alle 5 gastenverblijven. Ook heeft Franco gisteren een nieuwe generator gekocht zodat hij niet meer van anderen afhankelijk is. De vorige generator had hij geleend van Kemo, onze elektricien. Ik heb het idee dat de jongens het nu goed naar hun zin hebben bij Franco.
Het had er ook mee te maken dat Jan ze niet de juiste informatie had gegeven in Nederland. Er waren andere verwachtingen geschept.

Het is druk in en om het huis. Zondag hadden we 17 mensen te eten, omdat Amiata, degene die bij ons kookt zo goed kan koken. Het is moeilijk om nog ergens rust te vinden. Zelfs op de slaapkamer komen mensen steeds aankloppen met vragen. Ik regel op dit moment de betalingen voor Alhagie en Franco die door de gasten en Go for Africa gedaan moeten worden. Ik doe vaak de boodschappen, het probleem is dat ik geen auto meer ter beschikking heb omdat de Galopper kapot in Senegal achter gebleven is, en ben ik steeds afhankelijk van anderen. Er moet heel wat ingekocht worden voor al deze gasten.

Verder ben ik elke dag wel even op het jongerenproject. Gisteren hebben we nog een sollicitatie gesprek gehad met een jongen genaamd Mohammed, die als vervanger voor Yasin zou kunnen komen werken. Met Yasin heb ik het wel gehad, ze wil niet eerder starten met haar baan in de computerruimte, voordat ze 2000 dalasi heeft gehad. Dat hebben we geweigerd. Sinds 14 Februari belt ze al elke dag met Alhagie over wanneer ze kan beginnen, maar we denken er nu over om iemand anders te nemen. Mohammed heeft een opleiding gedaan bij Nice International. We hebben hem verteld dat hij wat betreft salaris voorlopig niet teveel moet verwachten omdat de inkomsten nog erg laag zijn op dit moment. Het internetcafe loopt wel als een trein, maar ook hier moeten kosten vanaf. Op dit moment krijgt Ami heel veel steun van Alexander. Alexander begint vroeg, om 10.00 uur in de ochtend en Ami start wat later, om 13.00 uur in de middag. Alexander gaat dan om 19.30 uur naar huis en Ami blijft tot 20.00 uur. Tegen de tijd dat wij naar huis gaan moet er een vervanger komen voor Alexander. Vanavond zou Mohammed ons laten weten of hij de baan wel of niet neemt.
Het niveau van de mesnen die het internetcafe bezoeken ligt erg laag. Als ik zo eens rond kijk zitten de meesten alleen maar op Facebook of op Yahoo. Elke 2 minuten roepen ze om Alexander of om Ami om hen te helpen. Alexander is dan wel eens ongeduldig omdat het allemaal simpele vragen zijn. Maar ik leg hem dan uit dat het niveau hier nu eenmaal veel lager ligt dan in Nederland en dat hij ervoor is om ze hier wegwijs te maken op de computer.

Morgen hebben we ons eerste staf programma. We geven de mensen die voor ons werken de kans om elke maand een programma voor henzelf te organiseren. Dit om hun salaris wat te verhogen. DJ Alu B komt morgenavond spelen en we noemen het een Lady's Night. De meisjes krijgen dan na betaling van hun entree een gratis drankje. Dit ook om meer meisjes naar deze avond te trekken. Bij een disco avond in dit dorp zijn het vooral jongens die erop af komen. Omdat er zoveel canabis en alcohol gebruikt wordt vinden de meisjes het vaak niet prettig om naar zulke muziek avonden te komen. Wij verkopen geen alcohol tijdens deze avonden, maar ze brengen het zelf mee.
Vrijdagavond komt de beroemde DJ Fireman hier spelen en wordt de de grote zaal dus aan hem verhuurd.

Met de poesjes die we laatst hebben gevonden gaat het goed. Ze zijn nu beiden bij Bolong, onze timmerman, onder gebracht en ik ga ze 2 x per dag eten geven. Musa, de gehandicapte jongen die bij Bolong woont zorgt voor ze. Ze zitten vaak bij hem op schoot en hij is er heel lief voor. Dit is wel heel verwonderlijk want de meeste mensen hier houden helemaal niet van honden en katten. Ze gooien ze met stenen of zien ze niet staan. Ook Bolong en de kinderen zijn dol op de poesjes. s'Nachts zitten ze in een doos. Bolong heeft een verharde bodem gemaakt van hardboard, zodat ze de doos schoon kunnen houden. Het is ook wel heels speciaal om 2 x per dag bij deze familie op bezoek te gaan. Ik denk dat de meeste mensen in Nederland er geen voorstelling van kunnen maken, hoe deze mensen wonen. Het is zeer armoedig, maar er is altijd zoveel vrolijkheid en zoveel sfeer bij deze lieve mensen. Het zijn echt vrienden van ons geworden in deze drie maanden.

Verder hoor en zie ik veel gebeuren hier en ben ik vaak verbaasd over hoe mensen zich gedragen.
Niet alleen de Gambianen maar ook de Nederlanders die hier nu zijn. Op het gebied van relaties, manipulatie van mensen, leugens die verteld worden om geld los te krijgen. Alles is aanwezig. Ik weet deze dingen gelukkig vrij goed in te schatten en weet meestal wel hoe hier op te reageren.

Vorige week werd er aan de container (van Go For Africa) die hier in Tanji staat, allemaal speelgoed uitgedeeld. Ik was hier erg boos over. Op deze manier worden de kinderen hier verpest. Ze zien blanke mensen en ze denken dat we allemaal sinterklazen zijn. Op deze manier houden we het gedrag en gezeur van de kinderen in stand, denk ik.
Wij als blanken worden hier constant lastig gevallen door kinderen die vanalles van ons willen hebben. Als ik van het jongerencentrum naar huis loop wordt er soms 10 keer gevraagd om geld, ballen en snoepjes. Ze zijn soms vreselijk brutaal. Gisteren ben ik met Franco boodschappen gaan doen en moesten er wat spullen uit de achterbak op de voorbank geladen worden. Voordat je het in de gaten hebt staat er een hele school met kinderen om de auto heen. Ik deed de achterbak en de deur open, om de spullen over te laden en toen ik bij de deur stond hadden een paar kinderen al blikjes drank uit de achterbak gehaald. Terwijl ik die afpakte zat er alweer een ander kind op de achterbank. Soms raak je hier vreselijk geirriteerd van. Niet alleen ik maar ook Alexander en de meisjes van Go for Africa worden soms boos om dit gedrag. Veel ouders kijken niet naar hun kinderen om en er wordt ze niets geleerd. Als we met een jeep door Tanji rijden hangen er 10 kinderen aan de auto. Ze gebruiken auto's soms als schoolborden en schrijven erop met stenen. Vaak hebben ze echt geen benul van de waarde van dingen.

Er zijn echter ook hele lieve kinderen die wel opgevoed worden. Gisteravond is er een klein meisje van een jaar of 3 uit Yakaba aangekomen. De moeder van Alhagie en Franco zorgt voor dit kindje en hun moeder
is al een week of 4 bij ons in huis. Het kindje was in Yakaba bij familie achter gebleven, en heeft gisteren haar beentje verbrand door kokend water. Ze moest met haar brandwonden naar het ziekenhuis. Er zit nu verband om haar beentje en ze heeft medicijnen gekregen. Vandaag moet het verband vervangen worden, maar het wondvocht en bloed is opgedroogd in het verband, dus ik denk dat dat een pijnlijke situatie wordt. Vanmiddag zijn Christel en ik met haar naar de medische post in Tanji geweest, maar het was te druk en we moeten vanavond terug komen. Ook de kinderen van onze buren en van Bolong zijn allemaal erg lief en wel goed opgevoed. De jongste dochtertje van Bolong wil met Alexander trouwen zegt ze. Ze zegt dat ze verliefd op hem is. Het meisje is ook een jaar of 3 oud, schattig he!

Dit waren wel weer de belangrijkste gebeurtenissen van deze week en hoop jullie volgende week weer opnieuw te voorzien van info. Oh, ja gisteren geboekt voor de terug reis. 9 April komen we naar huis, dus Sebas ik kan niet bij je verjaardag zijn. Jammer, maar dat maken we wel goed als ik thuis kom. Kom je gezellig bij ons taart eten en bijkletsen het eerste weekend, oke!