Life in Gambia

Vorige week vertelde ik dat ik een bal had gekocht voor een jongen van 12 jaar die in het ziekenhuis ligt. Vorige week woensdag met ik met de moeder van Alhagie en Abdulai naar het ziekenhuis gegaan om Kemo op te zoeken. Kemo riep alleen maar de hele tijd om Alhagie. Hij zou de enige zijn die hem kon helpen door hem uit het ziekenhuis te halen. Hij voelde zich helemaal niet goed en alles deed pijn. Ondertussen ben ik nog even naar de jongen gelopen en het bleek dus dat deze jongen de voetbal die ik voor hem had gekocht niet had ontvangen. De bal is dus ergens anders terecht gekomen. Op het moment dat ik de bal gaf aan de zg. broer van de jongen had ik al het gevoel dat de bal niet op de juiste plaats terecht zou komen en het bleek dus weer te kloppen.
Kemo is vandaag geopereerd aan zijn gebroken been. We weten op dit moment nog niet hoe het met hem gaat, maar we hopen op een goede afloop. Voor Alhagie is de verantwoordelijkheid te groot om Kemo uit het ziekenhuis te halen. Hij zegt, mocht de behandeling via een lokale genezer niet goed gaan dan ben ik degene die erop aan gekeken wordt en daar heeft hij natuurlijk gelijk in.

Afgelopen vrijdag kwam er een studente autotechniek uit Senegal bij ons logeren. De week daarvoor was ze ook het weekend bij ons en meegekomen met een paar studenten van Go for Africa.
Ik vroeg Jan wat ze bij ons kwam doen. Jan wist hier geen antwoord op. Ook vroeg ik Alhagie en Johan of ze wisten wat ze bij ons kwam doen. Ook zij wisten hier niets van en dachten dat Jan ervan af zou weten. Niemand wist er dus iets vanaf. Ik kon niet met haar communiceren omdat ze alleen Frans sprak en wat lokale talen. Ik heb toen Franco gevraagd of hij wilde vragen wat ze bij ons deed. Ze vertelde dat ze met Jan was meegekomen om het weekend bij ons door te brengen. Dit was dus niet waar want Jan was de hele week bij ons geweest. Ik vertelde Alhagie dat hij uit moest zoeken wat ze precies deed bij ons want ik vertrouwde haar niet. Alhagie heeft haar gisteren weg gestuurd. We weten nog steeds niet wat ze precies bij ons deed, maar we weten sinds vanmorgen wel dat ze 2 paar nieuwe kinderschoentjes die we aan Amiata gegeven hadden en afkomstig waren uit de container van Go for Africa gestolen heeft. Zo zie je maar weer!

Vorige week nog zo'n verhaal. Een van de jongens van Go for Africa had een leuke meid leren kennen afkomstig uit Sierra Leone. Ze vertelde mij hier te zijn voor een vakantie en studente was in Freetown. Ze hing regelmatig op onze compound rond. Vrijdag was ze weer bij ons en wilde een gesprek met Alhagie. Later hoorde ik dat ze deze jongen had leren kennen in de Wow, een club waar ze werkt als prostituee. Omdat de jongen de relatie vanwege een ruzie niet meer zag zitten had hij het uitgemaakt, maar zij eiste 5000 dalasi van hem omdat ze vond dat hij haar tijd verspilt had. Het probleem is nl. als dit niet betaald wordt ze aangifte gaat doen bij de politie vanwege misbruik. Bewijs dan maar is dat het niet waar is. Alhagie heeft haar af kunnen schepen met 1000 dalasi, wat uiteraard door de jongen is terug betaald, in de hoop dat ze nu tevreden is.

Het is echt ongelooflijk soms wat mensen hier allemaal doen om geld te verdienen en/of misbruik te maken van andere goedwillende mensen. Elk dag gebeurt er op dat gebied wel iets en elke keer ben ik nog meer verbaasd over de manier waarop. Zoals vanmorgen b.v. Ik ging met Ami naar NTA voor haar vergunning als docente basiskennis computer. Daarna wilde ik nog een paar brieven afgeven om ons centrum te promoten voor het houden van conferenties en bijeenkomsten bij instanties zoals Unicef en National Aids Secretary. We konden de instanties niet vinden, omdat er hier geen adressen zijn en vroegen iemand om hulp. We vonden een wat oudere man bereid om ons te helpen zoeken. Hij rende wel erg hard voor ons om deze instanties te vinden en ik zei al tegen Ami, wedden dat hij iets van ons verwacht als we zover zijn. En ja hoor, hij had ons naar het laatste adres gebracht en ik vroeg hem waar ik hem af kon zetten. Maar dat hoefde niet, zei hij. Hij wilde alleen geld voor de moeite die hij voor ons had gedaan zodat hij verder kon reizen naar zijn bestemming. Ik zie hem geen geld bij me te hebben en dat ik hem alleen wilde helpen om hem naar zijn bestemming te brengen. Nou, die bestemming was 100 meter verderop. Ik vroeg hem hoe had u de reis betaald als wij er niet waren geweest, maar daar kon hij geen antwoord op geven.

Maar goed, het is niet allemaal negatief. Er zijn Nederlandse mensen gearriveerd, die ook vorig jaar met Go for Africa bekend zijn geraakt. De man gaat les geven aan de leraren hier en de vrouw is docente Engels in Nederland. Ze waren geinteresseerd om ons Jongerenproject te zien en gisterenmorgen zijn ze met me meegelopen naar ons centrum. Ze waren reuze enthousiast. Ook was er een man bij die heel veel af weet van computers en die zat al gelijk in ons internetcafe achter de computer om Engelse basiskennis lessen op onze computers te installeren. De vrouw wil a.s. woensdag een voorlees ochtend organiseren in de bibliotheek voor de kinderen van de Nursery School die achter het centrum gelegen is. De leraar van de school vond dit erg leuk. Woensdagmiddag wil ze in de bibliotheek Engelse les geven aan 10 Gambiaanse mensen en Donderdagavond had ze het idee om een filmavond te organiseren in de grote zaal. We moeten alleen nog het een en ander organiseren i.v.m. stoelen ed. maar we willen niet al te veel mensen uitnodigen. Alleen de mensen van onze compound, Franco's compound en Kairoh Garden. Dit is wel heel leuk. Ze vertelde ook dat als ze volgend jaar terug komt ze eventueel een langere cursus Engels wil gaan geven, maar nu is ze hier niet op voorbereid.

Musa, de gehandicapte jongen op de compound van Bolong wordt nu behandeld door Petra van Kunna Foundation. Ze is verpleegster en elke week komt ze langs voor de wond op in zijn kuit met schoon verband en zalf. Ik heb het gevoel dat Musa nu wel in goede handen is en dat het beter zal gana met hem over een aantal weken.

Morgen ga ik met Amiata die bij ons kookt en Mohammed, de broer van Alhagie en Franco naar hun stiefvader in Brikama voor een behandeling. Hij is een hele goede Maribu (natuurgenezer).
Amiata heeft al zolang ze bij ons werkt last van haar schouder en Mohammed heeft een hele pijnlijke vinger die open is. Hij kan niet veel doen op dit moment. Ik heb hen aangeboden om met hen naar Brikama te rijden. Lijkt me ook wel interessant om te zien hoe hij hen behandeld.

Het begint nu op te schieten en het einde is al in zicht. Nog 3 weken dan zijn we weer thuis. Zojuist nog met Opa en Oma gesproken hier in ons internetcafe. Altijd leuk om weer nieuws uit Nederland te krijgen en te horen dat het goed gaat. Ik merk nu dat ik me er ook wel weer op instel dat we weer terug moeten en ben al dingen aan het afronden hier.

Tot volgende week!!!!