Soluman

Dinsdagavond kreeg Alhagie een telefoontje dat ook Soluman (goede vriend van Franco) was gearriveerd op airport Banjul. Hij is door de UN terug gevlogen vanuit Libie naar Gambia.
Laat in de avond is Alhagie hem op gaan halen en heeft hem naar de familiecompound in Serekunda gebracht. Woensdagavond kwam Soluman tijdens een gezellige avond, inclusief djembee muziek en kampvuur, aan bij Franco. Iedereen was heel blij om ook hem weer terug te zien. Sindsdien verblijft hij op Franco's compound. Vanmiddag heb ik met hem zitten praten. Ongelooflijk wat ook hij heeft meegemaakt. Na een tijd in Basse gewerkt te hebben als constructor werd hij door vrienden (nou ja, vrienden!!!) overgehaald om de reis naar Europa te maken. Al het geld wat hij bij elkaar had verdiend heeft hij besteed aan de reis met als eindbestemming Italie. Alleen dat is er echter nooit van gekomen en gelukkig maar. Toen hij via Senegal en Mali, uiteindelijk Burkina Faso bereikte was zijn geld op en moest hij werken om de kosten van zijn reis naar Libie bij elkaar te sparen. Later is hij via een barre toch door de woestijn door Niger in Libie terecht gekomen. Vaak was hij bang dat hij tijdens die reis zou sterven in de woestijn, zoals zovelen onderweg die dood achter gebleven waren. In Libie heeft hij geprobeerd werk te zoeken en dat lukte uiteindelijk. Op die manier kon hij weer wat geld verdienen voor de overtocht naar Italie. De jongens die met JJ en Soluman meegereisd waren hadden al snel het geld voor de overtocht bij elkaar en namen een bootje om de reis te maken. Allemaal kwamen ze om in de Middelandse zee. Alleen JJ en Soluman bleven over. Na een tijdje brak de opstand in Libie uit.
JJ werd zoals ik eerder beschreef overgebracht naar een vluchtelingenkamp in Egypte. Soluman moest blijven en heeft gezien dat mensen zowel zwart als wit, op staat werden vermoord door libiers.
Vanmiddag was iedereen hier in Tanji naar de Moskee voor het vrijdag gebed, alleen Soluman was achter gebleven. Ik vroeg hem of hij niet naar de moskee wilde gaan. Hij zei dat hij er niet voor in de stemming was, waarop hij vervolgens zijn verhaal aan mij vertelde, met tranen in zijn ogen. Hij is nu vooral boos op zichzelf en zijn vrienden (!!!) die hem overgehaald hebben om deze reis te maken en het geld en alle bezittingen die hij daarmee kwijt is geraakt. Ook maakt hij zich zorgen over hoe hij hier een nieuw leven op kan bouwen. Ik heb hem geadviseerd om eerst even tijd te nemen voor zichzelf om dit allemaal te verwerken en zijn familie in Jakaba op te zoeken en van daaruit te zien wat voor mogelijkheden hij aangeboden krijgt, zodat hij weer aan het werk kan. Het leven is hier niet makkelijk voor jonge mensen, dat ben ik me zeer bewust. Velen hebben niet de mogelijkheid om naar school te gaan en degenen die dat wel hebben kunnen na school geen werk vinden zodat ze vaak jaren thuis zitten of allemaal losse baantjes doen wat geen enkele zekerheid biedt.
Maar goed, iedereen is blij dat beide jongens weer veilig thuis zijn. Ik denk dat ze beiden hulp gehad hebben van boven.

Vanmiddag zijn alle studenten (7), Gerrit en Vanousa (uit Guinnee Bissau) en Jan, die allemaal op onze compound verblijven vertrokken naar Senegal (Casamas). Ik keek erg uit naar een beetje rust en kan nu het hele weekend lekker bijkomen van alle drukte en lawaai die dit gezelschap met zich mee brengt. Ik ga er in elk geval van genieten dat is een ding wat zeker is.

Vanavond komt Rinie van Neerven (uit Helmond) en zijn vrouw aan in Gambia. Ze gaan komende dagen logeren in een hotel. Dat vind ik wel erg leuk. Ze zouden me morgen bellen voor een afspraak. Vanaf komende dinsdag verblijven ze 3 dagen op Paradise Inn in Tanji en zal ik wel het e.e.a. met ze gaan ondernemen. Ik ben benieuwd wat ze van het jongerenproject vinden. Rinie is iemand die heel erg thuis is in het organiseren van activiteiten en festivals. Wie weet wat ze in petto hebben voor dit project.

Vanavond hebben we een danswedstrijd georganiseerd in de grote zaal van het jongerenproject. De beste danser(es) kan een mobieltje winnen. We hebben een paar mensen gevraagd te jureren. Dit zal gedaan worden door twee jongens uit Engeland (die bij Franco verblijven) en Tanta en Fanta. Amie en ik zullen tickets verkopen bij het loket aan de ingang. Nou ja loket!!!!! Er is een steen weg gelaten in de schutting. Het loket is dus een klein gat van ongeveer 20 x 30 cm. Ik vroeg al aan Alhagie of ik geen zaklamp mee moest nemen omdat ik denk dat ik anders niet weet met wie ik te doen heb aan de andere kant van het loket. Het is pikkedonker s'avonds en dan zijn ze ook nog eens allemaal zwart. Meestal kun je alleen maar hun tanden zien. Ben benieuwd!