Ups en Downs

Afgelopen woensdag ben ik met twee studentes die met het vliegtuig aangekomen waren via stichting Go4Africa naar Serekunda gereden om wat praktische dingen te regelen voor hun verblijf van vijf maanden. Ze gaan stage lopen op de St. John´s School for the Deaf aldaar. Ze verbleven een paar dagen bij ons om te acclimatiseren en om de juiste begeleiding te krijgen wat nodig is om een prettig verblijf in Gambia te garanderen. (Jonge) mensen die hier komen en niets weten van de cultuur, de mensen en het land raken vaak in de problemen. Alles werkt hier immers anders dan in Nederland en je moet even weten wat wel en niet te doen. Vandaar dat we hen begeleiden. Alleen merken we soms dat ze niet altijd in de gaten hebben dat we dat doen om hen te beschermen tegen vervelende dingen en willen ze als ze weten dat ze uiteindelijk naar een ander adres gaan alweer snel weg om zelfstandig hun gang te gaan. Begrijpelijk natuurlijk, maar soms kan dit tot vervelende dingen leiden waarna ze uiteindelijk toch weer bij ons terecht komen als ze in de problemen raken. Na een verblijf van 4 dagen bij ons heeft Alhagie ze vrijdag naar Fajara gebracht waar ze de rest van hun verblijf een klein appartement hebben gehuurd.

Vrijdagavond hadden we weer een traditionele avond op onze compound georganiseerd. Dit was het idee van Franco en het was zoals altijd weer erg gezellig. Alle mensen op onze compound waren aanwezig, buren uit onze omgeving, de vader van Eefje met nog drie andere mensen uit Nederland, een aantal mensen van Kairoh Garden en vreemden die gewoon langs kwamen lopen. Onze compound was die avond aardig vol. Zo´n avond is met alle geluid van de trommels natuurlijk een enorm lawaai. Maar hier maakt dat niet uit. Niemand die hierover klaagt. Mensen uit de buurt komen gewoon gezellig meedoen en dansen soms met snelle en heftige bewegingen, maar altijd vrolijk tot laat in de nacht rondjes rondom het kampvuur, terwijl de anderen actief meezingen en klappen. Rondom middernacht bracht Franco de vader van Eefje met aanhang weer terug naar hun hotel.

Zaterdagavond hadden we een danswedstrijd georganiseerd in het Youth Center, waar we lang naar uitgekeken hadden. We hadden veel aan PR gedaan en er waren vele mensen uitgenodigd. Alhagie had een aantal keer contact gehad met Alu B (bekende DJ in Gambia) die ons beloofd had dat een paar jongens waarmee hij werkt zouden komen spelen en een sound systeem mee zouden brengen. Alhagie had een een vrachtwagentje geregeld om de geluidsapparatuur op te gaan halen aan het einde van de middag en ik ging op weg met JJ (broer van Alhagie en Franco) om een aantal prijzen in te kopen voor de winnaars. Een mobieltje hadden we al gekocht en we waren net onderweg op de markt van Serekunda om nog een damestas te kopen, toen Alhagie ons belde met een teleurstellende mededeling. Degene die zou komen spelen had besloten ergens anders heen te gaan (waarschijnlijk omdat hij daar meer geld dacht te verdienen) en er was daarom geen DJ en geluidssysteem voor ons meer beschikbaar. Dat hield in dat we de hele avond af moesten blazen. Het was te kort dag om nog een andere DJ te regelen. Een vreselijke teleurstelling natuurlijk voor iedereen die hierbij betrokken was. Ja, zo gaat dat hier soms. Afspraken nakomen ho maar! En elkaar aan het lijntje houden zijn ze hier erg sterk in. Nou ja, ik baalde hier gewoon vreselijk van. Toen ik thuis kwam ben ik naar mijn kamer gegaan en wilde niemand meer zien. Ook Alhagie had er flink de balen van en ging vroeg naar bed. Ik heb me die nacht afgevraagd wat ik hier doe en waarom ik het doe? Ik heb hier echter nog steeds geen antwoord op gekregen. Die nacht droomde ik wel dat ik in Nederland was. Alhagie was bij me op bezoek. Ik woonde in een groot huis met verschillende verdiepingen en de begane grond was schoon, alleen had ik al lange tijd geen mogelijkheid meer gehad om de 1e en 2e verdieping te stofzuigen en het kwam er maar niet van. Ik moest gewoon tijd hiervoor creëren, maar het lukte me steeds niet. Die droom bleef maar in mijn hoofd hangen de volgende dag, ook nadat ik nog lang in bed was gebleven om wat te doezelen en wat te lezen.
Tegen de middag had ik weer voldoende moed bij elkaar geraapt om weer onder de mensen te komen. Ik moest immers ook Jan en Trees uit Friesland van het vliegveld gaan halen.
Toen ik weer thuis kwam in gezelschap van hen, vertelde Alhagie me dat we die middag samen naar het strand in Sanyang zouden gaan om te vieren dat we vandaag officieel 5 jaar samen waren. Dat was natuurlijk wel weer een verrassing. Onderweg naar het strand vertelde ik Alhagie over mijn droom van die nacht. Hij verklaarde de betekenis ervan als volgt; ik moet me concentreren op wat in de basis werkelijk belangrijk is en me niet uit het veld laten slaan door alle (betrekkelijk onbelangrijke) dingen die ik hier tegenkom. Als ik me dit allemaal teveel aantrek zal ik nergens meer toe in staat zijn en zouden we misschien samen nog problemen kunnen krijgen terwijl al deze vervelende gebeurtenissen niets met ons samen van doen hebben. Hier heeft hij natuurlijk wel gelijk in.
Toen we bij het strand aankwamen en ik uitgestapt was en op hem stond te wachten vanwege één van de zovele telefoontjes die hij dagelijks ontvangt, kwam ook hij tien minuten later de auto uit. Ik vroeg hem waarom dat telefoontje zo lang duurde, totdat hij vertelde dat hij iets voor me geregeld had. Ik was natuurlijk nieuwsgierig en vroeg door en toen vertelde hij me dat Jeliba Kuyateh (Gambia´s bekendste koraspeler) zou komen spelen op het strand. Dat hij zijn beste vriend Muhammed met zijn vrouw en Fatimata, zijn zus, had uitgenodigd om daarna samen te barbequen op het strand. Een erg leuke verrassing natuurlijk maar daar stond ik dan in mijn doordeweekse kloffie, met een veel te wijd gelubberd T shirt en een lange broek, terwijl ik wist dat als Jeliba komt spelen iedereen uitgedost is alsof er een gala diner plaatsvindt. Dus voelde ik me even of ik zo van de boerderij kwam, maar Alhagie zei me daar niets van aan te trekken. We hadden ondanks dat een hele gezellige avond en samen met Fatimata, die getrouwd is met een Gambiaan die voor de Gambiaanse ambassade in Saoedi Arabië werkt, heb ik nog even gedanst. Zij zag eruit als een prinses met prachtige sieraden, een glitterend tasje en een hele mooie lange jurk in schitterende kleuren, en ik zag eruit als .......nou ja!
Nadat Jeliba weer verder ging voor een volgend concert hadden we besloten om met zijn allen thuis te gaan barbecueën gezien het kil werd op het strand.
Thuisgekomen had Alhagie maar liefst 7 kilo vlees ingekocht wat op de barbeque bereidt moest worden. Iedereen op onze compound kon die avond meegenieten van ´ons feestje´ en weer waren onze buren aanwezig, Muhammed en zijn vrouw, hun pasgeboren baby, drie zussen met nog een baby, een paar mensen van Kairoh Garden en natuurlijk onze gasten, Marjella, Geertje, Stephanie, Jan, Trees, Liesbeth en Jack. Een gettoblaster produceerde muziek, bierflesjes werden opengetrokken en voor de anderen werd vruchtensap geschonken totdat na een reuze gezellige avond om 1.00 uur in de nacht iedereen naar huis vertrok.